Harde opzwepende House muziek schalt door de luidsprekers van de dansschool. Een spiegel over de hele breedte van de zaal reflecteert een groep van 14 tieners. Ze spiegelen de streetdance bewegingen van de dansleraar . Hij geeft de passen steeds aan door gebaren en roept daarbij instructies: ‘and two, three and march’. Het spel tussen leraar en leerlingen is een fenomeen op zich, los van de bewegingen de muziek of de danspassen. De les begint rustig en er is onverdeelde aandacht. Wanneer het tempo van de muziek hoger wordt en de bewegingen ingewikkelder, ontstaat er iets nieuws bij de leraar en de leerlingen. Er lijkt wel een geleide schaal boven alle hoofden te zweven waarop zich de capaciteiten en ambities van de leraar en de leerlingen af tekenen. Intense concentratie afgewisseld met een blik op de parkeerplaats. Een gelukte sprong leidt tot glimlachen en contact tussen een paar tieners. De leraar die de aandacht terugpakt met een nieuw figuur. Een paar vertragen hun eigen...
Observatie vanuit verwondering. Geschreven ter leering ende Vermaeck. Ieder stukje levert inzicht op. Hopelijk voor de lezer ook! en dan...Inzicht zonder handeling brengt geen verandering. Dus er valt nog wel wat te doen constateer ik.