Alleen nog even afrekenen. Ik tastte diep in mijn buidel na de instructie ‘gepast betalen’. Toen ik de laatste muntjes uit mijn portemonnee wilde halen viel de blik van de caissière op mijn hand, of beter gezegd op mijn duim. ‘Wat zit er om uw duim?’ vroeg ze me. Ik bewoog automatisch mijn duim (weer) omhoog en vertelde haar:’Oh ja,uhm dat is een spalk, die ik in het handencentrum aangemeten heb gekregen’. Zij trok een wenkbrauw vol verbazing op, maar ze had die dag vast al wel meer vogels van vreemde pluimage mogen helpen want ze informeerde beleefd:’Het bandencentrum? Op de kanaalweg….?’ Ik gniffelde wat en zei: ‘ Oh ja dat had ook wel gekund, aangezien de slappe banden in mijn hand er voor zorgden dat mijn duim uit het gelid geraakte, maar nee, het is echt het handencentrum’. De cassiere kreeg er zin in en was nog niet klaar:’ Hi hi, geinig mevrouw, zit u dan ook zo vaak op Facebook?’ Ik keek haar vragend aan: 'Hoezo?' Zij was op dreef:
Observatie vanuit verwondering. Geschreven ter leering ende Vermaeck. Ieder stukje levert inzicht op. Hopelijk voor de lezer ook! en dan...Inzicht zonder handeling brengt geen verandering. Dus er valt nog wel wat te doen constateer ik.