Anneke Beelaerts

Het lijkt een handeling van lager allooi, maar pas op. Een Pininfarina mag je niet frustreren. Het is in feite een Ferrari in disquise, een wolf in schaapskleren dus. Wij zijn al 5 jaar de trotse bezitter van een door Pininfarina ontworpen en let op: in Italie geproduceerde Peugeot 406 Coupé. Dus met recht een wolf in schaapskleren. Je denkt: “ och wat schattig een Frans autootje””. Maar watch it, dit leuke Franse autootje weet van wanten sterker nog dit autootje daagt je uit. En dat is precies de clue. Je wordt aangesproken op je essentialia. Datgene waarvan je niet wist dat je het in je had. En welkom bij de Ferrari familie. Daar gaat het om Grenzen verkennen, verleggen, de euforie bereiken van het ONBEKENDE. Zelfs in deze tijden, ja we hebben het er weer over, weet Ferrari zich staande houden. Waarom? Het gaat namelijk niet over geld. Het gaat over guts! Over de lange termijn. Vooruit in de ware zin des woords. Heerlijk, en wat ontlenen wij daar inspiratie uit. Hoezo? Dat kan hel

Inspiratie is een gek fenomeen. Als je het nodig hebt is het er niet en als het er wel is ben je met iets anders bezig en kan je het even niet vormgeven. Het is hetzelfde met investeren. Anticyclisch dus. Heb je het geld dan heb je geen hoge nood. Heb je het niet dan heb je het nodig. Brrr. Dat we ons daar mee bezig moeten houden. De focus op de (geld) stromen levert een onmiddellijke blokkade op. En als je even niet oplet komt er een vloedgolf. Op een punt gaat deze hele vergelijking niet op: geld kan je nog gaan sparen, inspiratie niet. Gelukkig denk je dan, dus inspiratie is van een hogere orde, immers, uniek, op het moment te vatten en dus geestelijk. En geestelijk is goed want oneindig. En dat, hum, kan ik van geld niet bepaald zeggen. Als ik de computerman bel omdat mijn e-mail niet werkt, en het zeer hard nodig heb om een klant te voorzien van goede ideeen die geld opleveren, krijg ik twee minuten later een betalingsherinnering van dezelfde computerman. Want door mijn service vr

Het was een betrekkelijk kort traject. Tiel-Eindhoven, weliswaar een groot stuk over de A2 maar toch. Volgens de TomTom was de geplande reistijd 50 minuten. Het werden er 150. Dus 2,5 uur om te observeren. Want behalve twee alternatieve routes met de bedoeling de files te omzeilen, was de creatieve uitdaging natuurlijk 0. Dan maar één aan mijzelf opgedragen: wat mag je allemaal niet achter het stuur? Bellen mag niet. Wel hands free maar dan onverstaanbaar en net zoals alle andere mensen in de file werd dit telkens opgelost door toch het mobieltje aan het oor te houden. Immers je wist wie er voor, achter en naast je stond. En als dat geen politie was, dan was het speelkwartier. Gek genoeg mag je wel neuspeuteren, boterhammetje eten, watertjes drinken, Luisterboek inhaleren of lippen stiften. Heb je toch ook minstens een hand voor nodig en de nodige concentratie? Dat mag nog wel. Wat dreigt niet meer te mogen is roken. In je eigen auto. 60% van de Nederlanders, zo had ik op de rad