Doorgaan naar hoofdcontent

Inspiratie

Inspiratie is een gek fenomeen. Als je het nodig hebt is het er niet en als het er wel is ben je met iets anders bezig en kan je het even niet vormgeven. Het is hetzelfde met investeren. Anticyclisch dus. Heb je het geld dan heb je geen hoge nood. Heb je het niet dan heb je het nodig. Brrr. Dat we ons daar mee bezig moeten houden. De focus op de (geld) stromen levert een onmiddellijke blokkade op. En als je even niet oplet komt er een vloedgolf.

Op een punt gaat deze hele vergelijking niet op: geld kan je nog gaan sparen, inspiratie niet. Gelukkig denk je dan, dus inspiratie is van een hogere orde, immers, uniek, op het moment te vatten en dus geestelijk. En geestelijk is goed want oneindig. En dat, hum, kan ik van geld niet bepaald zeggen. Als ik de computerman bel omdat mijn e-mail niet werkt, en het zeer hard nodig heb om een klant te voorzien van goede ideeen die geld opleveren, krijg ik twee minuten later een betalingsherinnering van dezelfde computerman. Want door mijn service vraag bracht ik hem direct in contact met zijn lijst Debiteuren. Pure Focus!
Gaat dat zo ook met inspiratie? dus als ik een alert uitvaardig omdat ik nu service nodig heb? dan is er geen tegenrekening Debiteuren. Nee, er komt niets, tenzij ik me juist richt op alles wat niets maar dan ook niets met het onderwerp te maken heeft. Kortom, inspiratie is ongericht, ongecontroleerd en onaardig ook. Maar wat als je er voor je werk van afhankelijk bent? Gekgenoeg is het wel het meest bevredigende systeem dat ik ken. Het brengt je in contact met de oneindigheid (ja ik weet het we zijn aan het zweven, maar dat doet de oneindigheid ook hoor) en dat heeft al veel ideeen opgeleverd die, mits goed uitgevoerd, vernieuwing hebben gebracht. Ga er nog eens over nadenken. Komt er vanzelf meer Inspiratie. Laat het maar stromen. Oneindig graag want dan stroomt de kassa ook vanzelf vol.

Nog een aspect van Inspiratie: onzekerheid. Ga maar na. Je hebt een B.V. die volledig om inspiratie draait. En dus rondom die onzekerheid, en dat al 17 jaar. Pffff. ik wil niet klagen maar het is wel raar. Hoe is het mogelijk. Maar als er dan een klant belt met een uitdagende vraag, dan ga je. Dan duik je in de materie. Dan loop je er dagen mee rond. Circuleren noemen we dat in vaktermen, telkens om de hete brei heendraaien. Snuffelend, voorzichtig aanraken, terugtrekken. Net zo lang totdat je geen kant meer opkan. Je volledig in je eigen staart bijt. En dan komt de verlossing. Inspiratie. "Zo ga ik het doen", en dan begin je te schrijven, en de rest volgt. Als vanzelf. Maar dat is niet zo. Toch een spaartegoed opgebouwd. Al die dagen frustratie, onzekerheid, wanhoop bouwen een krediet op. En dat wordt er op de dag van Inspiratie uitbetaald. Een eindeloos systeem!

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis