Als de schuurdeuren op zondag open gaan…
Op het platteland wonen betekent
ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee
dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen
zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken.
Maar als de zes dagen van werken,
eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende
dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander
kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de
boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun
bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden.
In het openzwaaien van die deuren
voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar
snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.
Een verborgen rijkdom brult en
hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,
zij kiezen een pad waar ze de rest
van de week voor werken en naar verlangen.
Ook de weilanden kennen dan een
open deur beleid, alles wat er aan paarden stond is opgezadeld en accommoderen zo
hun eigenaren.
Deze beweging kent op de 7e
dag ook een tegenbeweging. De mensen uit de stad trekken voorbij op hun fietsen
in polyester pakjes, na 6 dagen van snelheid, herrie en voorspelbaarheid, op
zoek naar ruimte, rust en regelmaat.
Reacties