Doorgaan naar hoofdcontent

Wat mag je allemaal niet achter het stuur?

Het was een betrekkelijk kort traject. Tiel-Eindhoven, weliswaar een groot stuk over de A2 maar toch. Volgens de TomTom was de geplande reistijd 50 minuten. Het werden er 150. Dus 2,5 uur om te observeren. Want behalve twee alternatieve routes met de bedoeling de files te omzeilen, was de creatieve uitdaging natuurlijk 0. Dan maar één aan mijzelf opgedragen: wat mag je allemaal niet achter het stuur?

Bellen mag niet. Wel hands free maar dan onverstaanbaar en net zoals alle andere mensen in de file werd dit telkens opgelost door toch het mobieltje aan het oor te houden. Immers je wist wie er voor, achter en naast je stond. En als dat geen politie was, dan was het speelkwartier.

Gek genoeg mag je wel neuspeuteren, boterhammetje eten, watertjes drinken, Luisterboek inhaleren of lippen stiften. Heb je toch ook minstens een hand voor nodig en de nodige concentratie? Dat mag nog wel.

Wat dreigt niet meer te mogen is roken. In je eigen auto. 60% van de Nederlanders, zo had ik op de radio gehoord, is voor een verbod op het roken in de auto. Heb daar tijdens het stapvoets rijden over nagedacht maar kon er niet achter komen waarom niet. Ja, als je het raam open zet komen er kwalijke uitlaatgassen je auto binnen. En de rokers hebben altijd het raampje op half zeven. Zou dat misschien de reden zijn? Maar zo ver is het nog niet. Het was een onderzoek. Waarschijnlijk onder 60 respondenten, en dan maar voor het gemak een Persbericht er uit gedaan dat toevallig breed is opgepikt.

Wat dan nog meer? Ja, een nieuwe; uitkijken over Neerlands natuur. Ieder week komen er nieuwe schermen langs de snelweg bij, en ik las deze week dat er nu 7 punten op het (hele) Nederlandse wegennet zijn aangewezen als natuur uitkijk punten. Ik verzin het niet. Het is echt waar. Dus met de snelheid waarmee de schermen worden geplaatst zit Nederland over een jaar zeker potdicht qua natuur. Met uitzondering van die 7 uitkijkpunten dan hè? Als je geluk hebt kan je tijdens de stapvoets rit van 2,5 uur net even een glip natuur opvangen alvorens op te schakelen om 100 meter verder weer stil te staan.

We worden allemaal opgeroepen om zo duurzaam mogelijk te leven. Om dat te kunnen doen zou je van het doel van dit alles, de natuur, moeten kunnen genieten. Zodat je weet waar je het allemaal voor doet. Je tolereert de geluidloze Prius, de sfeerloze spaarlamp, het ongebleekte katoen. Voor wat? Voor de natuur? Mogen we dat dan alstublieft wel even zien? Als ik naar een doel toe werk wil ik wel de resultaten kunnen zien hoor.

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis