Doorgaan naar hoofdcontent

Poepgalerij


Al weken is de afdeling groenvoorziening van de gemeente aan het werk op het grote veld achter ons huis. Een groot grasveld, met wat struikgewas, bomen en vooral veel ruimte. Aan beide zijden staan er twee onder één kappers aan het veld, met een solide waarde, want mooi uitzicht over het groen.
Denk je in: het veld werd tot nu toe gebruikt door allerlei groeperingen. Ruimte voor een heuse Senegalese voetbal club die ieder woensdag rond de klok van 5 komt trainen, en daar na wat muziek maakt. Heel vrolijk. Dan zijn er de pubers die op bankjes samen komen en van de eerste zonnestraaltjes en van elkaar genieten. Dames en soms ook heren van het belendende Bejaardenhuis strekken hier hun benen en doen wat zuurstof op.

Iedere dinsdag vindt hier de schoolgym plaats van een nabije Lagere School. Er wordt Kastie en Slagbal gespeeld, of een potje voetbal. En zodra het weer het toelaat, is er een buurtfeest of spelen de buurtkinderen spelletjes en is er een braderie met Koninginnedag.

En natuurlijk komen hier de hondenliefhebbers, Herders rennen zich los op het veld, de nuffige Malthezer Leeuwtjes checken het mannelijk schoon en de merkloze honden drukken hun stempel tegen ieder struik en boom. Kortom een levendig groen deel van een nette buurt.

En wat is nu het geval? Er wordt hier gewerkt aan het legaal maken van de constante stroom aan uitwerpselen van deze viervoeters. U vermoedt het al: Hier wordt gewerkt aan een legale Poepgalerij! Men is druk bezig met het aanleggen van wandelpaden dwars over de ruime velden. Er wordt hier ingegrepen in een natuurlijke ruimtelijke indeling. Weg multifunctionele openbare groenvoorziening. De metalen afvalbakken liggen klaar om opgesteld te worden (ik heb er 15 geteld) zodat de zakjes met poep daar in gedeponeerd kunnen worden. Een grote hoeveelheid banken liggen klaar om straks honden- proof te worden gegoten in beton, zodat de hondeneigenaren even kunnen rusten van hun inspanningen.

En wat moet dat worden? Qua uitzicht?
“schat, die herder weet je wel, met dat stukje uit zijn oor, hij heeft zojuist een prachtige sigaar gedraaid”
 “oh wat fijn. Welke geur is het vandaag?
“Nou, ergens tussen Zeeuwse klei en Friese kruidkoek in”
“Goh wat knap, wat is het toch een creatieveling”.
Ja fijn om zo te wonen. De poepgalerij zal vele bewoners grote vreugde brengen, het illegaal uitlaten van honden waar ze zich aan hebben gestoord wordt nu vervangen door een nette gestructureerde oplossing. Keurig.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als mensen er niet meer zijn

  Vandaag besloot ik na lange afwezigheid, eens in Linkedin te duiken. De aanleiding was dat ik contact wilde houden met ex-studenten en afstudeerders. Natuurlijk wilde ik eerst kijken wie er al met mij verbonden was via dit platform. Een dubbele uitnodiging lijkt wel erg wanhopig. De lijst van contacten verscheen en op de derde plaats stond de naam van een kennis die ruim een maand geleden overleden was. Haar, voor mij, plotselinge overlijden had mij behoorlijk geraakt en toen ik opeens haar naam zag, sloeg ook nog het bewustzijn van de eindigheid toe. Zij staat gewoon nog op Linkedin, en het leek mij verstandig om dan haar als contact maar te ‘verwijderen’. Toen ik dat probeerde te doen, werd mij eerst medegedeeld dat ik het contact ging verwijderen, maar dat de persoon zelf daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Daarmee sloeg al helemaal het mysterie van het leven toe. Een dode verwittigen dat zij uit een contactenlijst wordt verwijderd zal in de ogen van het heelal een futiliteit

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O