Doorgaan naar hoofdcontent

Zaterdag gaan we een waterpijp kopen

Zaterdag gaan we een waterpijp kopen
Bovenstaande uitspraak was van ondergetekende in een gesprek met jongelui van rond de 18 jaar. Tjonge, het was er uit voordat ik het kon helpen. Wat gebeurt er nu weer? Daar heb ik even over na moeten denken. Want stel je de volgende situatie voor.. de schrijver dezer is natuurlijk ook gewoon een mens, en dat mens komt er dan vooral uit als het eigenlijk alleen moeder moet zijn.

Je zit ‘gezellig” een glaasje te drinken bij je zoon en zijn vrienden. Allen bijzonder aardige jongemannen die op de drempel van volwassen worden staan. Interessant. Herkenbaar. En pats..dan begint het. Want je voelt je, al ben je 50, opeens ook jong. En dat kan helemaal niet.
Ze zien het niet aan je, immers de jaren tekenen zich echt ook in mijn gezicht en figuur af en dan komt er een tekst uit die volkomen niet pas bij het beeld dat je gedurende de jaren heb opgebouwd.
Het beeld van een ervaren ondernemende vrouw die met wijsheid haar kinderen opvoedt. Of liever gezegd coached want opvoeden is ook zo overschat. Dus die vrouw die zich jong, dynamisch en vrolijk voelt breekt even door het harnas door. “The sky is the limit”. Het gevoel de hele wereld aan te kunnen, even weer op die drempel staan. Te kijken naar ongekende mogelijkheden. Niet gevormd door tegenslag of terugkoppeling. Maar onbevangen denken dat je de Heeele wereld aankan. Heerlijk! “zaterdag gaan we een waterpijp kopen” was een uitspraak die gewoon logisch voortvloeide uit die gemoedstoestand. En ik voegde er nog aan toe: “alleen met meloensmaak hoor!” Ja hoor alsof iemand dat nog verder interessant vindt. Mama met haar toy. En toch ga ik hem morgen kopen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het hemelsche gerecht...wanbetaler ontsnapt, eiser verlicht.

‘Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange leste   Ontferremt over my, en mijn benaeude veste ’                       Uit het Toneelstuk ‘Gijsbrecht van Aemstel’  van Joost van den Vondel (1659)  De Rechter.  Acryl op katoen  80x60 cm AM 2024. Met dit citaat uit het Toneelstuk van Vondel dat ieder Nieuwjaar her en der in Nederland wordt opgevoerd,   open ik deze blog en wil met jullie delen dat soms, ja misschien vaker dan ik dacht het aards gericht niet helemaal uitgebalanceerd is. Derde kerstdag 2023 gaf ik, werkend als zelfstandig scriptiecoach, een vordering op een van mijn afstudeerders uit handen. Want ondanks mijn pogingen om, gesterkt door leveringsvoorwaarden hem tot rede te brengen weigerde hij mijn rekening voor verrichte werkzaamheden te betalen. Wie schetst mijn verbazing dat zelfs toen het incassobureau, dat ik in de arm had genomen, een volledige incassopr...

Alles wat God verboden heeft redt onze Economie!

  Alles wat God verboden heeft redt onze Economie! De vlucht in de duurzaamheid heeft nu een zodanige vormen aangenomen dat het leven in Nederland duur is geworden voor de burgers, buitenlui en bedrijven! Willen we het BNP op peil houden zullen we een tegenovergestelde beweging moeten maken. Diensten, c.q. de diensteneconomie waar Nederland recht op af holt, levert weliswaar nog wel werkgelegenheid op maar geen productie. Het BNP zal gaan dalen evenals onze joie de vivre. Wat te doen op korte termijn? Het is eigenlijk zo eenvoudig dat ik mij verbaas over de genialiteit, de uitvoerbaarheid en vooral: het verhogende effect op de Nederlandse joie de vivre, toch al niet zo hoog in ons vingerwijzende landje. Wat is dan die eenvoudige oplossing? Dat is de tegenbeweging. Dus als iedereen en alles de ene kant op holt, ren je de andere kant op. Dat betekent dat je opeens alles mag! En daarbij is het effect dat de belastingen die je betaalt weliswaar torenhoog is, maar dat je enorm bij...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...