Doorgaan naar hoofdcontent

Allerlei Mensen en hun dingen: Huisdieren





LOSLATEN

‘Laat Los, Laat los!’ En terwijl ze dat gilde, drukte ze de hond naar beneden. Het duurde enkele seconden en toen liet hij de kat gaan. Het was haar lievelingskat, en het was de lievelingshond van haar zus. De kat viel hard op de grond en maakte dat ze wegkwam, twee grote druppels bloed lagen er op de grond. De hond daarentegen bleef stokstijf in de houding staan. Nog natrillend van de adrenaline, dacht ze:”Dierenarts bellen” maar was zo overstuur dat haar zus aanbod dat te doen.
“Ja goedemorgen mijn hond heeft de poes van mijn zus te pakken gehad”. Onder normale omstandigheden zou deze tekst haar in de juiste stemming brengen voor nog wat meer schuine moppen en aanverwante joligheid. 
Niet nu. Nee, ze durfde niet eens naar de kat te lopen en haar te bekijken. Wel was ze moedig genoeg geweest om in dit dierengeweld in te grijpen. Maar zij kende haar grenzen. Ze belde haar zoon die in de buurt op kamers woont. ‘de hond van je tante heeft onze kat te pakken gehad, kan je komen?’was alles dat ze uit kon brengen. Haar zus ondertussen had haar maatregelen getroffen. Hond in de auto gezet, en schonk een kopje koffie voor beiden in. “we kunnen over een kwartier bij de Dierenarts terecht” zei de zus. “ik vind het zo vervelend, maar wat heb jij snel gehandeld zeg! Daar klonk bewondering door in haar stem “maar je moet nooit een hond van achteren benaderen, hij had je handen er wel af kunnen bijten!”
‘Oh’, dacht ze, ‘nu durf ik al helemaal niet meer naar de kat te kijken, ligt vast in flarden’. En omdat ze over een levendige fantasie beschikte, nam een bloederig beeld bezit van haar. Hyena’s op de prairie die een jonge hinde te pakken kregen. Zoiets.
Haar zoon kwam de oprit op, stoer, op zijn brommer. Hij was er werkelijk binnen vijf minuten, haar held. “Ha mam, waar is de kat?”
“In de voorkamer, ik durf niet te kijken” En de zus voegde daar aan toe:”de hond dacht dat de kat een knuffel was”

Zoonlief ging op onderzoek uit en riep haar: ”mam, ik zie helemaal niets aan haar, ze zit hier in een hoekje te trillen maar, geen bloed en alles zit er nog aan kom maar kijken”  Ze ging samen met haar zus in sluipgang op inspectie. “ach schatje, wees maar niet bang, we gaan naar de dierenarts” Haar zus zei nog:”de hond dacht dat je een knuffel was, hij bedoelde geen kwaad”. De kat werd in een mand gezet en haar zus en haar zoon vertrokken naar de dierenarts. Zij besloot niet mee te gaan, haar zenuwen tot rust te brengen door een lunch te maken. “Wat hebben we in huis even kijken, nog wat tomaten, ui, ah, pasta, sla ..pomdiepomdiepom”” en zo kwam ze gaande weg tot rust en overdacht het incident. Het beeld van haar lieve kat in de bek van die grote hond liet ze langzaam los. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis