Doorgaan naar hoofdcontent

De professor en de meetlat



Professor Eric Scherder verscheen in De Wereld Draait Door (DWDD) op 24 februari jl. en vertelde over een crisis waar hij in terecht kwam vanwege een vervelende recensie. Er waren jaren van succes aan vooraf gegaan, hij verscheen voor het eerst op de buis in 2013 met colleges over het brein en onderscheidde zich met name door zijn aandacht en originele kijk op het oudere brein.
Met uitdagende titels als: ’waarom kauwen goed is voor het brein’ hingen wel 1,5 miljoen Nederlanders aan zijn lippen. Hij muntte uit in het betrekken van de zaal bij zijn onderwerp door interessante intervallen te gebruiken als; ‘worden jullie hier ook zo blij van?’ en de man was gewoon zichzelf in zijn aanstekelijke enthousiasme over het onderwerp en het overbrengen van kennis verkregen uit (soms vast wel saai) onderzoek. Zo kon bijvoorbeeld professor Swaab met een soortgelijk onderwerp ‘wij zijn ons brein’ ook mooi meeliften op het succes van de professor.
En toen ging het mis.
Deze professor werd een ‘3e rangs conferencier’ genoemd door een recensent van het NRC. De professor legde in het genoemde interview aan Matthijs van Nieuwkerken in DWDD uit dat hij wel vaker last van angsten in zijn leven had gehad.  Dat hij ooit had geleerd om daar mee om te gaan en dat een van de technieken was om de confrontatie aan te gaan met de angst. Er kwam een koffieafspraak met de recensent dat voor de TV is opgenomen. Dit verliep niet naar wens en de recensent nam geen verantwoordelijkheid voor zijn gedrag. De professor liet zich nog eens slaan door dezelfde hand.
Toen dwaalde mijn eigen gedachten af, want wat is hier gebeurt? Wat is er met deze Paradijsvogel gebeurt? Want een Paradijsvogel vind ik deze sympathieke professor wel. U begrijpt inmiddels dat ik een fan van hem ben.
Wat ik destilleer van dat korte interview op DWDD waarin de professor zich zo open en kwetsbaar opstelt, is dat de vleugels van deze Paradijsvogel zijn gekortwiekt. Of met andere woorden de professor heeft toegestaan dat iemand anders zijn wezen aantast. Juist het onderscheidende van de professor wordt tegen hem gebruikt: zijn levendige manier van het overdragen van kennis. Dat is op zich al een talent maar deze Paradijsvogel ademde dat uit al zijn poriën met zijn enthousiasme zijn grote vakkennis, populariteit en, ja zo zien we nu, ook zijn kwetsbaarheid. En pats daar komt een buitenstaander met een grote heggenschaar en die knipt gewoon de kleur uit de Paradijsvogel.
Datgene wat iemand zo bijzonder maakt wordt beschadigd en als die persoon (in dit geval de professor) gelooft dat hij misschien ook wel een beetje te enthousiast is, dan heeft de ander vat op de professor gekregen. De Paradijsvogel wordt naar beneden getrokken naar het niveau van de saaie mus. Dit valt typisch in een trend in onze samenleving waarbij mensen elkaar de maat nemen. Ook slaat deze trend kennelijk toe bij professionals zoals bij deze recescent, ondanks dat de meetlat (een 3e rangs conferencier) de kwaliteiten van een professor natuurlijk helemaal niet meet!

Kijk en Huiver:



(foto hardlopen.nl)



Reacties

Populaire posts van deze blog

Het hemelsche gerecht...wanbetaler ontsnapt, eiser verlicht.

‘Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange leste   Ontferremt over my, en mijn benaeude veste ’                       Uit het Toneelstuk ‘Gijsbrecht van Aemstel’  van Joost van den Vondel (1659)  De Rechter.  Acryl op katoen  80x60 cm AM 2024. Met dit citaat uit het Toneelstuk van Vondel dat ieder Nieuwjaar her en der in Nederland wordt opgevoerd,   open ik deze blog en wil met jullie delen dat soms, ja misschien vaker dan ik dacht het aards gericht niet helemaal uitgebalanceerd is. Derde kerstdag 2023 gaf ik, werkend als zelfstandig scriptiecoach, een vordering op een van mijn afstudeerders uit handen. Want ondanks mijn pogingen om, gesterkt door leveringsvoorwaarden hem tot rede te brengen weigerde hij mijn rekening voor verrichte werkzaamheden te betalen. Wie schetst mijn verbazing dat zelfs toen het incassobureau, dat ik in de arm had genomen, een volledige incassopr...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder ...