Professor Eric Scherder verscheen in De Wereld Draait Door
(DWDD) op 24 februari jl. en vertelde over een crisis waar hij in terecht kwam
vanwege een vervelende recensie. Er waren jaren van succes aan vooraf gegaan,
hij verscheen voor het eerst op de buis in 2013 met colleges over het brein en onderscheidde
zich met name door zijn aandacht en originele kijk op het oudere brein.
Met uitdagende titels als: ’waarom kauwen goed is voor het
brein’ hingen wel 1,5 miljoen Nederlanders aan zijn lippen. Hij muntte uit in
het betrekken van de zaal bij zijn onderwerp door interessante intervallen te
gebruiken als; ‘worden jullie hier ook zo blij van?’ en de man was gewoon zichzelf
in zijn aanstekelijke enthousiasme over het onderwerp en het overbrengen van
kennis verkregen uit (soms vast wel saai) onderzoek. Zo kon bijvoorbeeld professor
Swaab met een soortgelijk onderwerp ‘wij zijn ons brein’ ook mooi meeliften op
het succes van de professor.
En toen ging het mis.
Deze professor werd een ‘3e rangs conferencier’
genoemd door een recensent van het NRC. De professor legde in het genoemde
interview aan Matthijs van Nieuwkerken in DWDD uit dat hij wel vaker last van
angsten in zijn leven had gehad. Dat hij
ooit had geleerd om daar mee om te gaan en dat een van de technieken was om de
confrontatie aan te gaan met de angst. Er kwam een koffieafspraak met de recensent
dat voor de TV is opgenomen. Dit verliep niet naar wens en de recensent nam
geen verantwoordelijkheid voor zijn gedrag. De professor liet zich nog eens
slaan door dezelfde hand.
Toen dwaalde mijn eigen gedachten af, want wat is hier
gebeurt? Wat is er met deze Paradijsvogel gebeurt? Want een Paradijsvogel vind
ik deze sympathieke professor wel. U begrijpt inmiddels dat ik een fan van hem
ben.
Wat ik destilleer van dat korte interview op DWDD waarin de
professor zich zo open en kwetsbaar opstelt, is dat de vleugels van deze
Paradijsvogel zijn gekortwiekt. Of met andere woorden de professor heeft
toegestaan dat iemand anders zijn wezen aantast. Juist het onderscheidende van
de professor wordt tegen hem gebruikt: zijn levendige manier van het overdragen
van kennis. Dat is op zich al een talent maar deze Paradijvogel ademde dat uit
al zijn poriën met zijn enthousiasme zijn grote vakkennis, populariteit en, ja
zo zien we nu, ook zijn kwetsbaarheid. En pats daar komt een buitenstaander met
een grote heggenschaar en die knipt gewoon de kleur uit de Paradijsvogel.
Datgene wat iemand zo bijzonder maakt wordt beschadigd en
als die persoon (in dit geval de professor) gelooft dat hij misschien ook wel
een beetje te enthousiast is, dan heeft de ander vat op de professor gekregen. De
Paradijsvogel wordt naar beneden getrokken naar het niveau van de saaie mus. Dit
valt typisch in een trend in onze samenleving waarbij mensen elkaar de maat
nemen. Ook slaat deze trend kennelijk toe bij professionals zoals bij deze recescent,
ondanks dat de meetlat (een 3e rangs conferencier) de kwaliteiten
van een professor natuurlijk helemaal niet meet!
Kijk en Huiver:
(foto hardlopen.nl)
Reacties