‘Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange leste
Ontferremt over my, en mijn benaeude veste’
Uit het Toneelstuk ‘Gijsbrecht van Aemstel’ van Joost van den Vondel (1659)
De Rechter. Acryl op katoen 80x60 cm AM 2024.
Met dit citaat uit het Toneelstuk van Vondel dat ieder Nieuwjaar
her en der in Nederland wordt opgevoerd, open ik
deze blog en wil met jullie delen dat soms, ja misschien vaker dan ik dacht het
aards gericht niet helemaal uitgebalanceerd is. Derde kerstdag 2023 gaf ik,
werkend als zelfstandig scriptiecoach, een vordering op een van mijn
afstudeerders uit handen.
Want ondanks mijn pogingen om, gesterkt door leveringsvoorwaarden
hem tot rede te brengen weigerde hij mijn rekening voor verrichte werkzaamheden
te betalen. Wie schetst mijn verbazing dat zelfs toen het incassobureau, dat ik
in de arm had genomen, een volledige incassoprocedure inclusief deurwaarder had
doorlopen, deze jongeman, want hij was slechts 23 lentes jong, nog steeds weigerde
te betalen. Hij stuurde de deurwaarder een brief waarin hij deze verzocht om op
te houden hem lastig te vallen!
Nu weet ik niet of het incassotraject jullie ook wel eens is
overkomen en of jullie dan een exact beeld hebben van wat dit hele traject
inhoudt?
Ik had een beeld voor mij als volgt : ‘hij komt er niet mee
weg, ik heb hem zelfs meteen en op nota bene op zondag geholpen en ik sta in
mijn recht’. Dit werd bij aanvang bevestigd door het incassobureau; mevrouw, u
heeft een sterke zaak;’ dus ik moest beslissen na het weigerachtige gedrag van
de schuldenaar om de volgende stap in de procedure te doen, met verdere kosten
van dien. Gezien mijn absolute zekerheid dat ik in mijn recht sta als eiser ben
ik de procedure begonnen en werd de schuldenaar ook nog gedaagde. Een dagvaarding
werd opgesteld door een jurist van het incassobureau op basis van mijn goed
gedocumenteerde dossier vol met bewijzen! Dat was de eerste en de laatste keer dat ik
als eiser op het toneel mocht verschijnen hetzij met louter feiten. Mijn ervaringen
met deze schuldenaar en emoties over het gedrag mochten daar niet in.
Tot mijn verbazing mocht de gedaagde een verweer als reactie
op de dagvaarding indienen dat juist wel vol stond met emoties, verwijten en
vooral, onwaarheden. Het enige dat er als feit en bewijs was bijgesloten was de
rekening waar het dispuut over ging. Maar dat wisten we al!
Dat ging bij mij knellen en knagen, het dossier breidde ik
uit met nog enkele bewijzen, keek nog eens of ik mijn werk wel echt goed had
gedaan. Kortom de twijfel sloeg toe! De geplande zitting in september 2024, werd
uitgesteld. Toen was het wachten op de nieuwe datum, ondertussen kwam er een voorstel
voor mediation van de rechtbank. Deze heb ik laten gaan omdat ik deze kansloos
vond gezien der ervaringen. Toch werd een week daarna mijn zaak van de rol
gehaald en moest ik de zaak laten heropenen. De datum voor de zitting werd opnieuw
vastgesteld in maart 2025.
In de nieuwe uitnodiging
werd nog even uitgelegd dat het gaat om een gesprek van een uur waarin beide
partijen ondervraagd worden.
Mijn uithoudingsvermogen werd hierdoor uitgedaagd. Waar was
mijn verhaal ondertussen eigenlijk? En mag de gedaagde dus wederom zijn gal spuwen?
Dat zorgde bij mij voor extra gal productie en ritjes naar de gall & gall. Begin
februari ’25 heb ik verzocht de zaak te
stoppen ondanks dat ik in mij recht sta. Een hoofdpijndossier heeft natuurlijk
een toneel nodig en ik bleef met mijn zaak zolang in de donkere coulissen dat
ik er ziek van werd.
Moraal van dit verhaal?
Ik ben voorzichtig want ik weet dat de rechtbank het heel
druk heeft met grotere zaken dan dat van mijn zzp eenheid. In mijn ogen zit het
ook niet echt in wat de rechtbank wel of niet doet. Het probleem zit ergens
tussen het wal en het schip. Een eiser moet veel werk verrichten om een zaak te
beginnen zodat een incassobureau het werk kan aanvangen, hoe sneller hoe beter.
Dan heeft de eiser dus al een traject van enkele maanden gehad om de schuldenaar
te bewegen tot betaling over te gaan. In mijn geval heb ik de communicatie open
gehouden met iemand waar ik eigenlijk toen al van walgde. Vanwege de schending
van mijn vertrouwen en zijn onwenselijke gedrag noemde ik hem binnenskamers
scheldenaar. Het lijkt nu grappig maar dat is het niet.
Daarna geef je het uit handen en
dan sta je inderdaad
stuurloos maar ook sprakeloos! De enige die dan nog eventjes op het toneel
staat is de schuldenaar. Monddood is een
vreselijk gevoel en heeft mij gestuurd richting afkappen van deze procedure.
De bevrijding uit mijn benauwde veste is een feit ! een
nieuw jaar is begonnen
Reacties