Doorgaan naar hoofdcontent

Look what the cat dragged in!




Het is een spreekwoord en wordt gebruikt in liedjes. En het gaat altijd over verbazing, gruwel zelfs, of gewoon over een dronken vriendin.  In dit geval gaat het over een Lady.

Het zit zo. Onze jongste kat, Lady, leeft zoals haar naam al doet vermoeden als een jager. Dit uit zich vooral in het voorjaar. Dan gaat Lady winkelen in de natuur, bij voorkeur in de kleine uurtjes, en brengt haar prooi naar huis.
Stel je voor: het is half vier in de ochtend, nog lekker donker, en dan komt ze binnen, met in haar bek een muis, een vogel of een konijn. Deze cadeautjes uit de natuur leven soms wel, soms half en soms niet meer.
Midden in de nacht staat mijn bewustzijn op een laag pitje, en zijn alle zintuigen op vliegtuigmodus ingesteld. En dan opeens keiharde geluiden terwijl Lady binnenpoezelvoet.  Ze kondigt haar vangst weliswaar  binnensmonds, maar luid aan. En dan dropt ze haar cadeau voor mijn bed.
Als de prooi nog leeft ontstaat er een racecircuit in de slaapkamer. Is het dier dood, slapen ik en Lady binnen 5 minuten. Vannacht leefde de prooi en werd niet vóór maar onder het bed gedropt. En het bleek een roodborstje. Toevallig mijn lievelingsvogel in de vrije natuur, maar niet paniekerig fladderend onder mijn bed. Waaah! En het dier vloog op en neer, heen en weer maar zag kennelijk de vrije uitgang niet. Wat te doen? Lady greep in, ze knielde half onder het bed, sloeg haar nagels uit, sleurde het vogeltje een stukje onder het bed vandaan…en het roodborstje vloog door het raam naar buiten.  
Je bent een Lady of niet.

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis