Doorgaan naar hoofdcontent

i-SMOKE


Vandaag beleefde ik geen spannende ontmoeting met een harige Tandarts of andere inspirerende vakmensen. Wacht even, ja toch. De Mevrouw van de ambachtelijke drogist, Yvonne, nee, niet haar eigen naam maar de naam van een Drogisterij keten. Bedacht door een reclame man die naast de Kruitvatten en Etossen van deze wereld nu eens iets echts wilde, iets persoonlijks, of om maar HET modewoord van de donkere dagen voor Kerstmis te gebruiken : hij wilde AUTHENTICITEIT, BRR My GOD! Alsof je het Buskruit hebt uitgevonden.

Alles begon toch ooit eens Authentiek, zonder franje, wat keien ketsen en er is vuur, wat beren schieten en er is kleding, en wat ratten strippen en roosteren en er is eten. Maar goed, ik dwaal af.

Deze mevrouw barstte van de Authenticiteit. Want zij probeerde mij, als klant, te helpen! Jawel, in deze barre tijden worden we allemaal weer klant. EN DUS KONING. He, wat heb ik dat gemist. Bij de Albert Heijn waren we jaren kleintjes en bij de ABNAMRO mochten we alleen nog hekjes toetsen. Goed, deze mevrouw verplaatste zich in haar klant, in mij. Wat was het geval? Ik had ernstige behoefte aan Nicotine. Nou zou je zeggen wat doe je dan bij de Drogist? Nou het zit zo. Dezelfde tijd vorig jaar, ja we hebben ieder jaar, los van de Recessie, donkere dagen, wilde ik de nieuwe elektronische sigaret eens proberen als stand-in voor de echte, de AUTHENTIEKE zo u wil. U begrijpt het al, fiasco er is geen vervanging voor het Echte, voor het ware er is alleen maar het ware. Dus dat ding was na een maand kapot, maar heeft me wel door de kerst en nieuwjaarsborrels gesleept alwaar niet gerookt mocht en kon worden.

En vandaag herinnerde ik me nog een ander aspect van de elektronische sigaret; het is een fantastische camouflage voor een Bad Hair day of andere ingebeelde ziektes. Want het lijkt wel alsof je met een zwaailicht op je kop rondloopt. Wat een aandacht!! "En is dat nou lekker?" ik:"nou neem maar eens een hijs en oordeel zelf" hij:" pfff, komt niets uit" ik:"dat lijkt maar zo" Je moet net zo hard trekken aan dat ding tot het rode lampje gaat branden. hij: 'öh ja, ja, ja....!" Goed, en dat rode lampje trekt dan weer andere jonge onderzoekers aan en voor je het weet heb je tien van die dingen virtueel verkocht.

Dus toen die herinneringen aan de fantastische Kerstperiode van vorig jaar terug kwamen ging ik dus naar de Yvonne. De behulpzame verkoopster zei echter dat de I Smoke niet op voorraad was. Of ze misschien iets anders kon bieden. ik:" ja graag want ik rook al sinds zaterdag niet (reken even mee dat zijn dus 5 dagen en een halve) en wil dat nog even zo houden maar dan moet ik wel nu iets hebben en niet van die vieze Nicotine kauwgum". zij:"oh, ja maar als u al sinds zaterdag niet rookt dan bent u er toch van af eigenlijk, wat goed!"ik:'nou ik vond de eerste drie dagen niet moeilijk maar nu mis ik het tijdens het schrijven, bellen, poepen, praten, borrelen, eigenlijk heel erg" zij:"Ik zou zeker geen kauwgom nemen want daar zit veel te veel Nicotine in, u bent daar al van af. Dat zou zonde zijn want dat houdt u een Nicotine verslaving in stand die u niet meer heeft" Dat was sympathiek van de mevrouw. U moet weten dat een pakje Nicotine kauwgum met 12 stuks net zo duur is als een pakje sigaretten van 20 stuks. Dus had ze lekker kunnen verdienen zo tijdens de donkere dagen voor Kerstmis. Ik:"ja maar er moet toch wat gebeuren hoor" Zij: "zo te horen heeft u gewoon nog last van de gewoonte van het roken. Ik denk dat u daar nog even van af moet" ik:"zou u denken, ja, daar zit wat in. " Zij:" dat wordt minder hoor, al gaat het nooit helemaal weg" BINGO ik met een gigantisch rood zwaailicht in mijn hoofd:" Bestelt u dan met spoed een I Smoke voor me?" Ja, ik had inmiddels visioenen van volledige radeloosheid voor me, dan voel je je misschien wel een held dat je niet rookt, en je voelt je trouwens ook veel fitter, maar dan voel je je zo miserabel omdat het spook van de gewoonte forever je schaduw wordt. Daar moeten we dus even niet aan denken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis