Doorgaan naar hoofdcontent

SPAnnend



Dit gaat over een bekentenis van een lichte verslaving. Ik ben, moet u weten, verslingerd aan het bezoeken en vooral ervaren van de wellness afdeling van wat dan ook. In het klein wil ik altijd even een winkel met geuren binnen en in het groot als in aan het reizen ben, voor mijn werk of privé, moet ik gewoon de Spa in van het hotel waar ik verblijf. Ja, want toevalligerwijs verblijf ik meestal in Hotels met een Spa. Nu is dan ook weer niet zo bijzonder want Spa is in! Zo ook op het mooie eiland Kreta, althans wat ik er van heb gezien, Elounda in het oosten van het eiland en bekend staand als het meest luxe stukje. Dat wel. Maar goed als je dan toch op vakantie gaat dan ga je toch niet als straf maar als beloning voor verrichte arbeid? Anders maar niet. Of zoals mijn vader zei:”kamperen is een luxueuze manier van behelpen”en zo gingen wij wel kamperen maar stond de caravan een dag later al op de parkeerplaats van het Hotel. Dus u begrijpt dat ik erfelijk belast ben. Ik kan er niets aan doen. Echt niet.

Dus ik nam mijn erfelijke belasting serieus en onderzocht Spa’s in Lissabon, Rome, Budapest en Athene. Napels zag ik zonder te sterven en aan het meer van Geneve overleefde ik het ijskoude water.
De Spa die ik in Elounda bezocht hoorde bij het Elounda Resort en droeg de naam “Six senses”. Ik ben daar bijna ieder dag van mijn week vakantie geweest. Waarom? De sfeer, de geuren en ja inderdaad de sixth sense. Er was iets bijzonders. Na de bakken met licht buiten trad je daar binnen in een serene kalme wereld. Zachte aarde tinten, fluisterend personeel, adequate behandelingen en een zwembad dat door een glaswand gescheiden was van buiten en waar je de illusie had zo de zee in te zwemmen. Kortom de zachtheid raakte je recht van voren Bham. Relax. . This is heaven! Vandaar die naam.
Het bezoek aan een Spa is dus gewoon Spannend. Je neemt je bagage mee naar binnen en je weet niet wat je weer na afloop mee naar buiten neemt. Wel weet ik dat een bezoek aan een Spa altijd een bezoek aan jezelf betekent. Geen afleiding, recht naar de kern. SPAnnend!


Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis