Doorgaan naar hoofdcontent

Goede doelen houden 2.4 Miljard op de bank

In de Trouw van vanochtend las ik bovenstaande grappige kop. Het heeft de halve dag door mijn hoofd gezoemd. Toevallig heb ik namelijk een moeder die al wat op leeftijd is. 79 Jaar en geheel verdiend! Ze heeft wat slijtage verschijnselen en dient derhalve begeleid te worden. En daarmee bedoel ik op alle fronten. Het is zo dat mijn moeder woont in een Zorgcentrum. Dat houdt in dat ze een eigen appartement heeft en van 08.30 uur tot 20.30 uur in een gezellige huiskamer is alwaar de momenten van de dag gemarkeerd worden door ontbijt, lunch en avondeten.

De leiding is in handen van twee gediplomeerde Bejaardenverzorgsters en een stagiaire. Althans als er sprake is van volledige bezetting, en u voelt hem al... Dat is niet altijd zo. Dus mijn moeder zou eigenlijk regelmatig een wandelingetje moeten maken tussen de dag markeringen in, maar ja.. wie doet dat? Zeker als kinderen en familie ver weg wonen wordt dat al snel een probleem. En als een leidster ziek wordt dan is er eigenlijk alleen tijd voor de verzorging en zeker niet voor de "extra's" zoals een prikkelend praatje of een troostend trapje onder de kont.
En nu dus deze kop. Ik zag in het begeleidende staafdiagrammetje dat dit bedrag geldt voor de gezamenlijke tien Nederlandse goede doel organisaties dus we hebben het hier nog niet over ontwikkelingszorg. Op nummer 5 staat het Rode Kruis, die ik toevallig gisteren heb aangeschreven of er een vrijwilliger beschikbaar is om af en toe een bezoekje aan mijn moeder te brengen, haar uit de rolstoel te praten en vervolgens een wandeling met haar te maken. Voor dat bedrag zou er toch wel iets te regelen kunnen zijn? Want er zijn veel mensen zoals mijn moeder. Te goed voor het verpleegtehuis en te slecht om zelfstandig in een bejaardenflat te wonen. Natuurlijk wij hebben ook wel eens particulier iemand ingehuurd voor mijn moeder. Maar na 3 keer haakt iemand dan weer af. Zonder dat je meteen weer iemand anders hebt. Dat lijkt mij het voordeel van Het Rode Kruis, de continuïteit. Dus in plaats van het geld op de bank te zetten zou ik willen pleiten om wat lieve werklozen van de reservebank te plukken en hen en mensen zoals mijn moeder een fijn bestaan te geven. Want is het niet heerlijk om even een wandelingetje te maken, een kopje koffie te drinken, een kruiswoordpuzzel samen op te lossen?
Dan kom je er nog eens uit!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als mensen er niet meer zijn

  Vandaag besloot ik na lange afwezigheid, eens in Linkedin te duiken. De aanleiding was dat ik contact wilde houden met ex-studenten en afstudeerders. Natuurlijk wilde ik eerst kijken wie er al met mij verbonden was via dit platform. Een dubbele uitnodiging lijkt wel erg wanhopig. De lijst van contacten verscheen en op de derde plaats stond de naam van een kennis die ruim een maand geleden overleden was. Haar, voor mij, plotselinge overlijden had mij behoorlijk geraakt en toen ik opeens haar naam zag, sloeg ook nog het bewustzijn van de eindigheid toe. Zij staat gewoon nog op Linkedin, en het leek mij verstandig om dan haar als contact maar te ‘verwijderen’. Toen ik dat probeerde te doen, werd mij eerst medegedeeld dat ik het contact ging verwijderen, maar dat de persoon zelf daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Daarmee sloeg al helemaal het mysterie van het leven toe. Een dode verwittigen dat zij uit een contactenlijst wordt verwijderd zal in de ogen van het heelal een futilit...

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder ...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...