Het is Papa dag. Hoe weet ik dat? ik was vanochtend vroeg naar de Fitness en daar is ook een zwembad. En in de zwembad was het een drukte van jewelste. Want het was Baby spartel ochtend! Nu heeft de Fitness ruimte een groot raam dat uitkijkt over het zwembad dus terwijl ik op de crosstrainer kilometers draaide, kon ik ook het zwembad in de gaten houden.
Ik zag ongeveer even veel vaders als moeders, en de vaders betraden de zwembad ruimte allemaal met een handige luiertas. Het verschil met de moeders, viel mij op, was dat de moeders zich verkleed hadden in de daartoe bestemde kleedkamers en dat de Papa's zich ontdeden van hun kleding al staande aan de rand van het zwembad, ze hadden de baby op een stretcher gelegd. Waar ken ik dat van?
Een soort flashback maakte zich van mij meester. Ja, het beeld van een spoor van sokken, onderbroek, ribbroek, overhemd, das, drong zich aan mij op. Dat kwam mij bekend voor. Dus de Papa's hadden hun zwembroek al onder hun kleding aan, op zich handig, maar ik kon het toch niet nalaten mij af te vragen wat er straks met die natgezwommen zwembroek gebeurde?
Maar ik vroeg me wel meer af, om half tien donderdag ochtend waren er best veel Papa's niet op hun werk, nu was ik er ook niet maar ik ben geen Papa. Dus dat telt niet. Deze Papa's gingen zwemmen met hun kind, dochter of zoon, op een doordeweekse dag. Deze Papa's waren wel degelijk doordrongen van hun vaderrol en helemaal niet te beroerd om zich kwetsbaar op te stellen. (in vol ornaat voor de crosstrainer, jawel!) Deze Papa's begeleiden hun kind op weg naar hun eerste Diploma. Niks afstandelijk. Toch moest ik wennen aan het beeld van de man, die nadat hij zijn colbertje en schoenen achter zich had gelaten, zachtjes met de baby in het bad gleed en onder het lispellen van babytaal de instructies van de babyzweminstructrice opvolgde.
"Ja, aai hem maar eens lekker over het buikje, zie hoe hij zijn beentjes volledig strekt, dat vind ie fijn" en dan de Papa die het kind nog steeds op een armlengte afstand wat onhandig streelt alsof het een Puppy betreft. Ik zuchtte eens, ja, wat waren wij als moeders bevoorrecht. Wij hoeven eigenlijk helemaal niet op babyzwemles. Immers de baby had al in ons gezwommen. Ik staarde nog wat leeg voor me uit. Ja, Mama's waren bevoorrecht en ik gunde de vaders hun Papa dag.
Ik zag ongeveer even veel vaders als moeders, en de vaders betraden de zwembad ruimte allemaal met een handige luiertas. Het verschil met de moeders, viel mij op, was dat de moeders zich verkleed hadden in de daartoe bestemde kleedkamers en dat de Papa's zich ontdeden van hun kleding al staande aan de rand van het zwembad, ze hadden de baby op een stretcher gelegd. Waar ken ik dat van?
Een soort flashback maakte zich van mij meester. Ja, het beeld van een spoor van sokken, onderbroek, ribbroek, overhemd, das, drong zich aan mij op. Dat kwam mij bekend voor. Dus de Papa's hadden hun zwembroek al onder hun kleding aan, op zich handig, maar ik kon het toch niet nalaten mij af te vragen wat er straks met die natgezwommen zwembroek gebeurde?
Maar ik vroeg me wel meer af, om half tien donderdag ochtend waren er best veel Papa's niet op hun werk, nu was ik er ook niet maar ik ben geen Papa. Dus dat telt niet. Deze Papa's gingen zwemmen met hun kind, dochter of zoon, op een doordeweekse dag. Deze Papa's waren wel degelijk doordrongen van hun vaderrol en helemaal niet te beroerd om zich kwetsbaar op te stellen. (in vol ornaat voor de crosstrainer, jawel!) Deze Papa's begeleiden hun kind op weg naar hun eerste Diploma. Niks afstandelijk. Toch moest ik wennen aan het beeld van de man, die nadat hij zijn colbertje en schoenen achter zich had gelaten, zachtjes met de baby in het bad gleed en onder het lispellen van babytaal de instructies van de babyzweminstructrice opvolgde.
"Ja, aai hem maar eens lekker over het buikje, zie hoe hij zijn beentjes volledig strekt, dat vind ie fijn" en dan de Papa die het kind nog steeds op een armlengte afstand wat onhandig streelt alsof het een Puppy betreft. Ik zuchtte eens, ja, wat waren wij als moeders bevoorrecht. Wij hoeven eigenlijk helemaal niet op babyzwemles. Immers de baby had al in ons gezwommen. Ik staarde nog wat leeg voor me uit. Ja, Mama's waren bevoorrecht en ik gunde de vaders hun Papa dag.
Reacties