Zaterdag gaan we een waterpijp kopen
Bovenstaande uitspraak was van ondergetekende in een gesprek met jongelui van rond de 18 jaar. Tjonge, het was er uit voordat ik het kon helpen. Wat gebeurt er nu weer? Daar heb ik even over na moeten denken. Want stel je de volgende situatie voor.. de schrijver dezer is natuurlijk ook gewoon een mens, en dat mens komt er dan vooral uit als het eigenlijk alleen moeder moet zijn.
Je zit ‘gezellig” een glaasje te drinken bij je zoon en zijn vrienden. Allen bijzonder aardige jongemannen die op de drempel van volwassen worden staan. Interessant. Herkenbaar. En pats..dan begint het. Want je voelt je, al ben je 50, opeens ook jong. En dat kan helemaal niet.
Ze zien het niet aan je, immers de jaren tekenen zich echt ook in mijn gezicht en figuur af en dan komt er een tekst uit die volkomen niet pas bij het beeld dat je gedurende de jaren heb opgebouwd.
Het beeld van een ervaren ondernemende vrouw die met wijsheid haar kinderen opvoedt. Of liever gezegd coached want opvoeden is ook zo overschat. Dus die vrouw die zich jong, dynamisch en vrolijk voelt breekt even door het harnas door. “The sky is the limit”. Het gevoel de hele wereld aan te kunnen, even weer op die drempel staan. Te kijken naar ongekende mogelijkheden. Niet gevormd door tegenslag of terugkoppeling. Maar onbevangen denken dat je de Heeele wereld aankan. Heerlijk! “zaterdag gaan we een waterpijp kopen” was een uitspraak die gewoon logisch voortvloeide uit die gemoedstoestand. En ik voegde er nog aan toe: “alleen met meloensmaak hoor!” Ja hoor alsof iemand dat nog verder interessant vindt. Mama met haar toy. En toch ga ik hem morgen kopen.
Bovenstaande uitspraak was van ondergetekende in een gesprek met jongelui van rond de 18 jaar. Tjonge, het was er uit voordat ik het kon helpen. Wat gebeurt er nu weer? Daar heb ik even over na moeten denken. Want stel je de volgende situatie voor.. de schrijver dezer is natuurlijk ook gewoon een mens, en dat mens komt er dan vooral uit als het eigenlijk alleen moeder moet zijn.
Je zit ‘gezellig” een glaasje te drinken bij je zoon en zijn vrienden. Allen bijzonder aardige jongemannen die op de drempel van volwassen worden staan. Interessant. Herkenbaar. En pats..dan begint het. Want je voelt je, al ben je 50, opeens ook jong. En dat kan helemaal niet.
Ze zien het niet aan je, immers de jaren tekenen zich echt ook in mijn gezicht en figuur af en dan komt er een tekst uit die volkomen niet pas bij het beeld dat je gedurende de jaren heb opgebouwd.
Het beeld van een ervaren ondernemende vrouw die met wijsheid haar kinderen opvoedt. Of liever gezegd coached want opvoeden is ook zo overschat. Dus die vrouw die zich jong, dynamisch en vrolijk voelt breekt even door het harnas door. “The sky is the limit”. Het gevoel de hele wereld aan te kunnen, even weer op die drempel staan. Te kijken naar ongekende mogelijkheden. Niet gevormd door tegenslag of terugkoppeling. Maar onbevangen denken dat je de Heeele wereld aankan. Heerlijk! “zaterdag gaan we een waterpijp kopen” was een uitspraak die gewoon logisch voortvloeide uit die gemoedstoestand. En ik voegde er nog aan toe: “alleen met meloensmaak hoor!” Ja hoor alsof iemand dat nog verder interessant vindt. Mama met haar toy. En toch ga ik hem morgen kopen.
Reacties