Doorgaan naar hoofdcontent

Ondernemer in Europa


Tijdens de Europese verkiezingen is er vaak gerefereerd aan de kern van Europa: de handel. We kunnen als Nederlanders ons voordeel doen met deze grote, en steeds groter wordende markt. Ik ben dus al voor Europa sinds mijn middelbare schoolperiode, in de veronderstelling dat Europa al lang bestaat. Tijdens lessen Economie leerde ik van de Steenkolen Handelsvereniging, de Europese Unie, en nu zo het zich laat aanzien Verenigd Europa.

Misschien had ik een hele goede leraar Economie of de rest van Nederland heeft zitten suffen de afgelopen 30 jaar. Want telkens als er gekozen moet worden, gaat iedereen weer nadenken of ze voor of tegen Europa zijn. Dus, je fietst laten we zeggen naar Amsterdam en je vraagt je telkens af of Amsterdam wel bestaat.
Of, sterker nog want daar lijkt het op, je fietst met de rem er op. Nou weet ik ook wel dat ik chargeer, maar komt het hier niet gewoon op neer? We zijn bang. Nou ik niet hoor.

Ik handel al jaaren met mijn kleine B.V. binnen de Europese Unie. En nu kom ik op de reden van mijn positieve houding ten aanzien van Europa. Heeft u wel eens geprobeerd de BTW terug te krijgen van een ander land? Ik bedoel, zoals we dat gewend zijn in zaken.
Je hebt inkopen waarover BTW wordt geheven en dan heb je verkopen waarover je zelf BTW moet heffen. En met een beetje geluk overtreft de BTW op de inkopen die van de verkopen en mag je dus geld terug verwachten van de Belastingdienst. Dit is niet geval in Europa. Ik wist dat niet.
De eerste keer dat ik in het buitenland een evenement organiseerde trok ik na afloop vrolijk de inkoop BTW van de Verkoop BTW af. Wat denkt u? Dat mag niet. Daar kwam ik natuurlijk pas een jaar later achter middels een beboete blauwe enveloppe.

Dat kwam hard aan voor deze redelijk denkende ondernemer. Dus ik ben lid van de Europese Unie, die de handel wil bevorderen en bij de eerste de beste activiteit stagneert het hele verhaal. Ik snapte daar helemaal niets van. Dus betaalde braaf de boete en raadpleegde een accountant. Want inmiddels deed zich in een ander land hetzelfde voor. Afrekenen keurig met BTW, BTW niet terugkrijgen. En nu kom ik op al die Nee zeggers. Tuurlijk er zijn veel regels. Vast wel, ik liep er ook tegen aan. Maar dat is het probleem helemaal niet. Europa moet ons gewoon eens vertellen hoe het werkt.

Hoe ik wel in Portugal, Spanje en Griekenland een evenement kan organiseren zonder het volgende: Je moet dus om je BTW wel terug te kunnen krijgen een aanvraag doen in het daarop volgende jaar. Dus als je iets in januari organiseert mag de BTW het jaar daarop voor 1 juli terugvragen. Wie dat op 2 juli doet is gediskwalificeerd trouwens. En dan nog iets. De aanvraag moet je in de taal van het desbetreffende land doen.
Dus voor een evenement in Spanje heb ik nog zelf iets kunnen schrijven omdat ik toevallig wat Spaans beheers. Voor Portugal legde ik de klemtoon wat anders en raadpleegde ik een woordenboek via Internet. Grieks werd vertaald, evenals Hongaars omdat ik daar niet zo goed in ben. Dus een jaar verder, accountants en vertaalkosten al lang betaald kreeg ik de eerste toewijzing van terugbetaling: In vloeiend Portugees. Spontaan brak bij mij een geval van Fado uit. Om een duistere reden kreeg ik de BTW van consumpties niet terug.

Nou staat een evenement bol van de consumpties dus ving ik bot. Dit ging in alle navolgende landen idem dito. Dus waarom ben ik voor Europa? Omdat dit nou eindelijk qua regels eens geregeld moet worden en dat we daar dan ook iets over horen.
En dat gaat Hans van Baalen voor mij doen. Een dikke zoen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis