Het bijhouden van de administratie van een eigen zaak is een onafwendbaar geheel. Het registreren van alles inkomend en uitgaand hoeft niet per se synchroon te lopen met hoe de stromen werkelijk gaan. Er komt geld binnen dat al is uitgegeven en er gaat geld uit dat nog niet is binnengekomen. Zoiets. Ik prijs me dan ook gelukkig met de geniale inval om daar, lang geleden, professionele hulp bij in te schakelen. Iemand die wel de tijd kan bevriezen en zo op verantwoorde wijze de Belastingdienst tevreden kan houden. Sterker nog het bureau waar deze man werkt staat zeer goed aangeschreven zowel bij ondernemers als bij de Fiscus, en vooral dat laatste is, essentieel.
Nu is het een algemeen bekend fenomeen dat in het land der Accountants het leven voorwaarts wordt geleefd maar achterwaarts begrepen. Noemt u het maar sturen op de achteruitkijkspiegel.
In mijn geval, ongeveer 1,5 jaar na de gepleegde handeling wordt het eindelijk duidelijk hoe de zaken er voor staan. Dus in Accountantsland leeft mijn bedrijf in januari 2008. Snapt u wel? Dus ik doe zaken anno nu, september 2009 en werp al doende een schaduw van minimaal 1,5 jaar waarna mijn Accountant 1,5 jaar de tijd heeft om zijn werk te doen en zo gaan we dus in 2010 aangifte doen over 2008.
Maar voor het zover is moeten er posten worden geboekt door de administrateur en gecontroleerd door mij, in een ander tijdsgewricht. “Die post van 2 februari 2008 heeft de omschrijving studiemateriaal en wordt geboekt op project”vooruitgang” kunt u mij vertellen waarvoor dit was?” Zomaar een voorbeeld. En dan moet ik precies weten natuurlijk waar de man het over heeft. Maar ik ben bezig met de order portefeuille van 2010 en zo is, deze man, achteraf begrepen ook. Want wat is het geval? Het blijkt dat hij wel degelijk in 2008 al boekte en wist hoe het er voorstond. Maar dat doet hij in de verloren uurtjes. Zo hier en daar eens een gapende dinsdagmiddag. En dan gaan Jan en Bep vrolijk aan het boeken voor mijn bedrijf. Te hooi en te gras ergens in 2008. Zij sparen deze uren op, en jij als klant ziet ze niet. Maar ze zijn er wel, en ineens als een konijn uit de hoed, komt er een rekening in een periode waarvan jij zeker wist dat er helemaal niets voor jouw bedrijf gedaan was. Bent u er nog? Dit definieer ik nu even met het begrip uitsmeren.
Of, zoals het in Mediterrane gebieden wordt genoemd: de Salami methode. Je gaat voor de hele worst maar neemt telkens een plakje. Zo ook in Accountantsland, hoewel dan verder de vergelijking met het Mediterrane wel ophoudt. En zo krijg je vrolijk rekeningen over de periodes waarin je ziet en weet dat er voor je gewerkt wordt, en zo wordt de rest aangevuld met de verloren uurtjes. Uiteindelijk betaal je de hele salami die omschreven wordt als”werkzaamheden voor u verricht ten behoeve van het opmaken van de jaarrekening 2008”. Deze rekening valt op de deurmat in september 2009. En laat een fors getal zien. Maar, had ik al niet keurig ieder kwartaal voor deze werkzaamheden betaald? Neeh, zo heb ik mij laten uitleggen, alles is wel geboekt in die kwartalen, maar kan pas achteraf worden beoordeeld. En dat kost tijd en dus geld. Een achteruitkijkspiegel ter rechter én ter linker zijde van mij. Voor de juiste balans.
Nu is het een algemeen bekend fenomeen dat in het land der Accountants het leven voorwaarts wordt geleefd maar achterwaarts begrepen. Noemt u het maar sturen op de achteruitkijkspiegel.
In mijn geval, ongeveer 1,5 jaar na de gepleegde handeling wordt het eindelijk duidelijk hoe de zaken er voor staan. Dus in Accountantsland leeft mijn bedrijf in januari 2008. Snapt u wel? Dus ik doe zaken anno nu, september 2009 en werp al doende een schaduw van minimaal 1,5 jaar waarna mijn Accountant 1,5 jaar de tijd heeft om zijn werk te doen en zo gaan we dus in 2010 aangifte doen over 2008.
Maar voor het zover is moeten er posten worden geboekt door de administrateur en gecontroleerd door mij, in een ander tijdsgewricht. “Die post van 2 februari 2008 heeft de omschrijving studiemateriaal en wordt geboekt op project”vooruitgang” kunt u mij vertellen waarvoor dit was?” Zomaar een voorbeeld. En dan moet ik precies weten natuurlijk waar de man het over heeft. Maar ik ben bezig met de order portefeuille van 2010 en zo is, deze man, achteraf begrepen ook. Want wat is het geval? Het blijkt dat hij wel degelijk in 2008 al boekte en wist hoe het er voorstond. Maar dat doet hij in de verloren uurtjes. Zo hier en daar eens een gapende dinsdagmiddag. En dan gaan Jan en Bep vrolijk aan het boeken voor mijn bedrijf. Te hooi en te gras ergens in 2008. Zij sparen deze uren op, en jij als klant ziet ze niet. Maar ze zijn er wel, en ineens als een konijn uit de hoed, komt er een rekening in een periode waarvan jij zeker wist dat er helemaal niets voor jouw bedrijf gedaan was. Bent u er nog? Dit definieer ik nu even met het begrip uitsmeren.
Of, zoals het in Mediterrane gebieden wordt genoemd: de Salami methode. Je gaat voor de hele worst maar neemt telkens een plakje. Zo ook in Accountantsland, hoewel dan verder de vergelijking met het Mediterrane wel ophoudt. En zo krijg je vrolijk rekeningen over de periodes waarin je ziet en weet dat er voor je gewerkt wordt, en zo wordt de rest aangevuld met de verloren uurtjes. Uiteindelijk betaal je de hele salami die omschreven wordt als”werkzaamheden voor u verricht ten behoeve van het opmaken van de jaarrekening 2008”. Deze rekening valt op de deurmat in september 2009. En laat een fors getal zien. Maar, had ik al niet keurig ieder kwartaal voor deze werkzaamheden betaald? Neeh, zo heb ik mij laten uitleggen, alles is wel geboekt in die kwartalen, maar kan pas achteraf worden beoordeeld. En dat kost tijd en dus geld. Een achteruitkijkspiegel ter rechter én ter linker zijde van mij. Voor de juiste balans.
Reacties