Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce
Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als ´Funky Nassau’. Open deze link terwijl je verder leest.
Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en
eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out.
‘Welke inspiratie
zagen wij vanochtend Bruce?’
‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’
vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op
haar’.
’Hoe zit dat dan
Bruce was je moeder danslerares?’
Ha, ha, nee, mijn moeder was mijn moeder, we woonden toen op
Aruba, en bij de opvoeding hoorde gewoon de muziek en het dansen. Het was net
zo gewoon als wandelen of praten. Ik herinner mij dat ik toen ik ongeveer vijf
jaar was, mijn moeder mijn handen pakte en als vanzelf de typische passen op
Caribische muziek met mij ging doen. Ik volgde haar alsof ik nooit anders had
gedaan. En dat gevoel dat mij als klein jongentje overviel, dat gevoel, heb ik
verder meegenomen in mijn leven.
‘Hoe heb je dat dan
gedaan?’
Toen ik op tien jarige leeftijd in Nederland ging wonen was
ik een soort paradijsvogel. De Nederlandse kinderen vonden het ‘raar’ wat ik deed. Maar ondertussen vroegen zij mij
wel telkens om te dansen en soms probeerden ze het ook mee te doen. Ik vertelde
hen dat zij niet anders zijn dan ik, dat zij net zo goed gevoel voor dansen
hebben als ik. Weet je wat het mooie was? Soms zag ik dan ook iets nieuws
ontstaan, dat mijn vriendjes en vriendinnetjes een nieuwe laag in zichzelf
ontdekten. Die gezichten zal ik nooit vergeten. Zo blij en onbezorgd! Daar is
eigenlijk het zaadje gelegd wat later uitgroeide tot BDF. De mensen laten
genieten van dat gevoel. En heus het gebeurt!
Wat is dan jouw
‘geheim’?
Ik wil een brug slaan
tussen verschillende belevingswerelden. Met muziek uit Afrika, uit het
Caribisch gebied maar ook muziekstromingen zoals disco, funk, soul. Telkens tot
uitdrukking gebracht in een Mix waar we dan met zijn allen op kunnen dansen!
Ja, want wat je vertelt Bruce, herken ik van mijn eigen
moeder. Ik had, zoals dat toen hier in Nederland ging, vanaf mijn 16e
jaar ‘Stijldansles’. En die danslessen waren behoorlijk formeel en
gedisciplineerd. Je kent dat wel: de Quick step, de Engelse Wals en dan nog het
betrekkelijk wilde ‘Chachacha’. Maar als ik dan thuis kwam vroeg mijn moeder mij
: ’wat heb je vandaag gedanst?’ en dan begon eigenlijk mijn echte
dansles. Ze gooide een LP op de pick-up
en dan gingen wij ook samen dansen.
Ondertussen kwamen er verhalen over de Bevrijding en Glen Miller en die andere
bevrijding met Chubby Checker’. Toen bracht ze mij het gevoel over.
Bruce: ’Aha! Zie je wel! Zo anders zijn we allemaal niet. Weetje
daarom heb ik in mijn lessen telkens een combinatie van bijvoorbeeld het Salsa gevoel
in een House Mix. Of een behoorlijke Funky versie van Caribische muziek en dan
toegankelijk gemaakt door een geweldige (House) mix.
Ik : Je bedoelt Funky Nassau he? Dat raakte bij mij wel een
nieuwe sweet spot zogezegd. Deze ‘Nassau’ werd behoorlijk ‘Funky’!
Bruce:
Dat is de bedoeling! En dat je dan de hele week daar nog
plezier van hebt.
Reacties