Doorgaan naar hoofdcontent

Bankschroef



Nederland is in de ban van de bank. Nationale verontwaardiging zwelt met het uur aan als het duidelijk wordt dat de bank van Dirk Scheringa het niet gaat redden. De bank is failliet. De curators hebben duidelijk aangegeven dat er een disbalans in tijd is tussen de aan de bank ter beschikking gestelde gelden en de door de bank verstrekte hypotheken.

Met andere woorden, de bank had niet genoeg geld van de spaarders gekregen om de hypotheken te kunnen garanderen. Zoiets. Het gaat mij niet om de techniek. We hebben allemaal wel een beeld gekregen dat deze bank in het hoge noorden misschien wel een scheve schaats heeft gereden en dat het niet is opgemerkt door de Nederlandsche Bank.

Nee, het gaat mij om de reactie op de feiten. Nederland kijkt naar de mens achter de bank. En ondanks dat deze mens niet veel tekst meer over heeft, zoekt Nederland naar de mens achter de man van de bank. “Een echt mensen mens” “Een warme man die hart voor zijn medewerkers heeft”. En de man zelf?

Tijdens een lange sessie bij Pauw en Witteman brengt de man maar een nieuwtje naar voren: “Dat is wel apart!” roept hij telkens als er weer een nieuw onderwerp wordt aangesneden dat het net rondom zijn bank steeds nauwer maakt. Dus, filmen we even in de Boardroom van de DSB Bank en dan zien we de man als voorzitter en iedere keer als een goed punt wordt gemaakt, bijvoorbeeld als iemand zegt “zeg, die Hypotheken, daar moeten we wel eens naar kijken want er zijn legio (…) mensen die een huis heb van 140.000 Euro en een hypotheek lening van 240.000 Euro. En dan, ja, tussen de kopjes koffie door roept de man dan af en toe “dat is wel apart”. Snapt u?

Het is inderdaad wel heel erg apart. En dan de reacties van Nederland. Dus iedereen is verbaasd. Niemand snapt er iets van, het is heel apart. Je hebt toezichthouders, die vonden het ook wel heel apart wat daar gebeurde, maar ja, je hebt telemarketeers die regelmatig huilende mensen aan de telefoon kregen, ja dat is wel apart. Je heb een Overheid die sinds de jaren Negentig het principe heeft dat koopsompolissen aftrekbaar zijn. Ja, wat u zegt “dat is wel apart”.

We zitten allemaal in dat schuitje. En wat doen we? We gaan het menselijke gezicht van de man als afgeleide opblazen. Als Jansen B.V. failliet gaat dan kijken we de andere kant op en de man in ieder geval met de nek. Niemand maakt zicht druk om de menselijke kant van de man, zijn gezin, zijn medewerkers. Het zal wel een geval zijn van onverantwoord beheer, economische recessie of gewoon vette pech. Maar hier? Nederland zit in de bankschroef. Want het gaat hier wel om een bank, ja!
Zoals u en ik weten is er niets menselijks aan een bank, je hebt geld, of je leent het en zij registreren dat en zorgen dat het betalingsverkeer ordentelijk verloopt. Als je een beetje mazzel hebt denken ze met je mee. Dat was het wel. Qua bank. Maar de DSB, dat is wel heel erg apart!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als mensen er niet meer zijn

  Vandaag besloot ik na lange afwezigheid, eens in Linkedin te duiken. De aanleiding was dat ik contact wilde houden met ex-studenten en afstudeerders. Natuurlijk wilde ik eerst kijken wie er al met mij verbonden was via dit platform. Een dubbele uitnodiging lijkt wel erg wanhopig. De lijst van contacten verscheen en op de derde plaats stond de naam van een kennis die ruim een maand geleden overleden was. Haar, voor mij, plotselinge overlijden had mij behoorlijk geraakt en toen ik opeens haar naam zag, sloeg ook nog het bewustzijn van de eindigheid toe. Zij staat gewoon nog op Linkedin, en het leek mij verstandig om dan haar als contact maar te ‘verwijderen’. Toen ik dat probeerde te doen, werd mij eerst medegedeeld dat ik het contact ging verwijderen, maar dat de persoon zelf daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Daarmee sloeg al helemaal het mysterie van het leven toe. Een dode verwittigen dat zij uit een contactenlijst wordt verwijderd zal in de ogen van het heelal een futiliteit

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O