Doorgaan naar hoofdcontent

De wolf en de zeven geitjes

Vandaag kwam ik tot een ontdekking. Ik heb namelijk altijd gedacht dat mijn gebrek aan concentratie mijn handicap was. Het ging immers alle kanten op. Mijn brein was zoals dat in vaktermen heet; een “ongeleid projectiel”. En ik maar denken dat het iets heel slechts was. Maar vandaag, ineens, terwijl mijn brein zich bij wijze van hoge uitzondering wel concentreerde, realiseerde ik mij iets. Het ging als volgt.

Al dagenlang volg ik het nieuws over de Q koorts. In eerste instantie op afstand. “Q koorts”. Qua benaming, hoe afstandelijk kon dat wel zijn. In mijn brein was dat hetzelfde als de X in de Wiskunde. De onbekende factor. Q koorts. Niemand weet waar de Q zit, niemand kan de Q berekenen. Een beetje zoals de X factor van TV. Iemand heeft het wel of niet en een panel van behoorlijk onwetenschappelijke maar deskundige mensen laten zich daar gedurende 90 minuten over uit. Niets aan de hand.
Entertainment, zoals u zegt. Maar de Q koorts is een "wolf in schaapskleren", ja, niet voor niets een dierlijk Oudhollands gezegde. Want terwijl het TV programma met de X factor zich vooral bezighoudt met het gevoel rondom de artiest, is het kabinet rondom de Q koorts met hele
andere dingen bezig. En het gevoel kan ik u vertellen speelt daar geen rol. Want wat is het geval? Het kabinet besliste vandaag dat 35.000 geiten in Noord Brabant afgemaakt gaan worden. Vanwege de Q koorts. Dus terwijl de X factor nog een behoorlijke pre is, zal de Q koorts de geiten zeker tegen gaan werken.

In eerste instantie zouden alleen geiten die de Q koorts onder de leden hebben het leven moeten laten. Maar al na een dag besloot het kabinet dat dit niet genoeg was, alle geiten moesten er aan.

Nu woon ik dus in Brabant en eet al jaren Geitenkaas, drink geitenmelk en ben blij met deze liberale en intelligente wezens die kenmerkend zijn voor de onafhankelijke boer die ruim voor de trend al boerderijwinkeltjes had. En half fietsend Brabant beleefde een hoogte punt op een Heezer Geitenkaas boerderij waar de fietstassen werden gevuld met de witte Geitenkaasjes die linea recta een verband hielden met de Camembert. Daar waren wij trots op!

Ineens was daar de Q koorts. “De regering besloot tot het ruimen van 35.000 geiten in Brabant” zo hoorde ik vanochtend dus op de radio. Nou heb ik wat moeite met het woord ”ruimen” maar dat bracht me meteen ook naar de kern van mijn bezorgdheid. “Ruimen” waar had ik dat woord eerder gehoord? BSE, runderen, Kippen, varkens, wat hebben we daarin een “ruime” historie! Veel op een hoop. Wereldwijde export. Onze economie vierde hoogtij! Maar we kennen allemaal de alarmerende berichten van de gekke koeienziekte, de varkenspest. Onze wereldwijde handel werd er in ieder geval behoorlijk door verpest.

En nu, lieve mensen komt mijn punt. Wereldwijd. Was het maar zo. Het probleem, zo had mijn brein synchroon aan haar handicap geanalyseerd, was juist de concentratie. Zowel het probleem met de runderen, de kippen, de varkens en nu dus de geiten ligt rondom de concentratie.

Terwijl de hoop was gevestigd op een wereldwijde handel, was precies de concentratie van die dieren het probleem. Ik weet toevallig over een Brabantse boer die 9 jaren geleden besloot om zijn geiten boerderij te dupliceren in andere landen. Dus deze vooruitziende geest had geitenboerderijen in Oostenrijk, Polen en Hongarije. Ze werden gehoed en gemolken door plaatselijke boeren, de productie vond daar plaats en hij wist productie te scheiden van afzet. Dientengevolge (prachtig woord) is hij succesvol en vooral gevrijwaard van de Q koorts. Hij wist op tijd de dans te ontspringen door te spreiden. Ik wil niet zeggen wereldwijd, maar hij is onderweg.

Dus ik dacht in mijn persoonlijke onschuld dat gebrek aan concentratie grote problemen zou opleveren in het economische verkeer. Ik ben er vaak op gewezen. “een ongeleid projectiel” daar kan toch niets goeds van komen? Maar nu, met morgen, 35.000 Brabantse geitjes armer weet ik het zo net niet. De geschiedenis herhaalt zich. Het systeem van de runderen, de kippen de varkens en nu de geiten. Waar heb ik dat ook al gezien? Wacht eens, systeem? Allemaal bij elkaar? Ons kent ons toe met bonussen? Ja, nu wist ik het weer. Pfff…. Leren we nou nooit?

Ik ga nadenken over wat ik kan bijdragen aan het doorbreken van deze perpetuum mobile. Wat kun je als individu doen. Mmm... nou in ieder geval meer dan allemaal op een hoop. Zoals ik al van mijn schoonvader, die generaal was, leerde, spreiden levert ruimte op en ruimte levert ideeën op. Moet ik toch eens aan onze regering vertellen. Dus laten we het omdraaien, als de regering nou eens bij de les blijft kunnen de boeren zich gaan verspreiden. Europa, zou het er dan toch dankzij die 35.000 geitjes komen?

Een kerstgedachte: geef een geit cadeau aan mensen die de waarde van een geit kennen:
https://shop.oxfamnovib.nl/geit



Reacties

Populaire posts van deze blog

  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en naar verlangen. O

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis