Doorgaan naar hoofdcontent

Saab forever!

Het kan verkeren, dat zei Brederode al, en hij kende hele strenge winters. In deze dagen waar het kwik ’s nachts daalt tot –10 graden Celcius, maken we een barre winter door. Ik heb het over Saab. Uitgerekend de winter-auto bij uitstek, staat nakend in de kou. Sinds 1990 is dit merk eigendom van GM. Het leek destijds een hele normale overname, maar alhoewel ik problemen had met het woord ”Vectra” op de dorpel van een van mijn nieuwere Saabs, was ik blij met de toekomst die mij als Saab rijder was geboden. In mijn onschuld dacht ik ook nog dat GM blij was met Saab omdat het een hele mooie auto is.

Maar goed, dat was gedacht vanuit de klant. En daar had GM het niet over. Saab, palingdroom van Baas, heeft mij sinds 1982 overal gebracht en vooral als het er toe deed. Als de rayonhoofden onrustig werden, krabde ik de ramen van Saab af, nam plaats achter het stuur en joeg de kachel aan. Waar collega autorijders nog wel eens in een slip geraakte stuurde ik mijn stabiele Saab gewoon rechtdoor.

Ik sloeg mijn knuisten om het stuur en gaf beheerst gas en walste met het grootste gemak over ’s Heeren wegen met een doelbewustheid die Saab (dus Baas) eigen was. Ik had bij Saab ook altijd associaties met Rally’s, met gele extra koplampen, met zwart wit geblokte finish vlaggen, met Saab haal je altijd de Finish. Ja, nu zijn we echt bij de finish aanbeland. U gelooft het niet?

Laten we even kijken waar het bij Saab over gaat. Design. Originaliteit. Iets met een ziel. Iets met een breed gebektheid, waar je blij van wordt. Dus ook de veiligheid en betrouwbaarheid. Waar doet dat aan denken? Aan een regering van een land. Iets om op te vertrouwen. Iets wat je nooit in de steek laat. Waarden, normen,. Ja dat komt ons wel bekend voor. Wanhopig vasthouden aan wat stabiliteit lijkt.

Maar Saab besturen is nog niet een echte Saab besturen! En daar, lieve mensen komen we tot de kern. Toen GM besloot dat de Saab een prachtige Leasebak zou kunnen zijn ging het fout. Het besturen van een onderneming, die toevallig Saab heet, is nog heel iets anders dan weten wie de bestuurders zijn van Saab.

Onafhankelijke geesten die zich altijd aangetrokken voelden tot Saab en hem ook daadwerkelijk kochten, werden steeds meer gemodelleerd door bestuurders van GM.
Het summum vond ik wel het chromen randje rond de kofferbak, alsof we dat nodig hadden!
Nee, daar is het wat mij betreft mis gegaan. Het is geen kwestie van “silver lining”. Ja ik weet het wel, gut we hebben het maar over een auto. Maar, daar wil ik het dan nu heel even over hebben, als je de keuze op dit moment hebt wil je toch niet verrast worden door een geluidloze groene sluipmoordenaar maar liever een stoere meedogenloze sneeuwtank die ook nog goed gedijd aan de CÔte?
Kortom je hebt maar een kans om het goed te doen waarom dan niet de directieve weg? De Baas weg,de Saab weg? Ach alles gaat voorbij maar wat ik jammer vind is waarom het goede niet behouden kan worden en het nieuwe omarmd kan worden?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als mensen er niet meer zijn

  Vandaag besloot ik na lange afwezigheid, eens in Linkedin te duiken. De aanleiding was dat ik contact wilde houden met ex-studenten en afstudeerders. Natuurlijk wilde ik eerst kijken wie er al met mij verbonden was via dit platform. Een dubbele uitnodiging lijkt wel erg wanhopig. De lijst van contacten verscheen en op de derde plaats stond de naam van een kennis die ruim een maand geleden overleden was. Haar, voor mij, plotselinge overlijden had mij behoorlijk geraakt en toen ik opeens haar naam zag, sloeg ook nog het bewustzijn van de eindigheid toe. Zij staat gewoon nog op Linkedin, en het leek mij verstandig om dan haar als contact maar te ‘verwijderen’. Toen ik dat probeerde te doen, werd mij eerst medegedeeld dat ik het contact ging verwijderen, maar dat de persoon zelf daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Daarmee sloeg al helemaal het mysterie van het leven toe. Een dode verwittigen dat zij uit een contactenlijst wordt verwijderd zal in de ogen van het heelal een futilit...

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder ...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...