Het kan verkeren, dat zei Brederode al, en hij kende hele strenge winters. In deze dagen waar het kwik ’s nachts daalt tot –10 graden Celcius, maken we een barre winter door. Ik heb het over Saab. Uitgerekend de winter-auto bij uitstek, staat nakend in de kou. Sinds 1990 is dit merk eigendom van GM. Het leek destijds een hele normale overname, maar alhoewel ik problemen had met het woord ”Vectra” op de dorpel van een van mijn nieuwere Saabs, was ik blij met de toekomst die mij als Saab rijder was geboden. In mijn onschuld dacht ik ook nog dat GM blij was met Saab omdat het een hele mooie auto is.
Maar goed, dat was gedacht vanuit de klant. En daar had GM het niet over. Saab, palingdroom van Baas, heeft mij sinds 1982 overal gebracht en vooral als het er toe deed. Als de rayonhoofden onrustig werden, krabde ik de ramen van Saab af, nam plaats achter het stuur en joeg de kachel aan. Waar collega autorijders nog wel eens in een slip geraakte stuurde ik mijn stabiele Saab gewoon rechtdoor.
Ik sloeg mijn knuisten om het stuur en gaf beheerst gas en walste met het grootste gemak over ’s Heeren wegen met een doelbewustheid die Saab (dus Baas) eigen was. Ik had bij Saab ook altijd associaties met Rally’s, met gele extra koplampen, met zwart wit geblokte finish vlaggen, met Saab haal je altijd de Finish. Ja, nu zijn we echt bij de finish aanbeland. U gelooft het niet?
Laten we even kijken waar het bij Saab over gaat. Design. Originaliteit. Iets met een ziel. Iets met een breed gebektheid, waar je blij van wordt. Dus ook de veiligheid en betrouwbaarheid. Waar doet dat aan denken? Aan een regering van een land. Iets om op te vertrouwen. Iets wat je nooit in de steek laat. Waarden, normen,. Ja dat komt ons wel bekend voor. Wanhopig vasthouden aan wat stabiliteit lijkt.
Maar Saab besturen is nog niet een echte Saab besturen! En daar, lieve mensen komen we tot de kern. Toen GM besloot dat de Saab een prachtige Leasebak zou kunnen zijn ging het fout. Het besturen van een onderneming, die toevallig Saab heet, is nog heel iets anders dan weten wie de bestuurders zijn van Saab.
Onafhankelijke geesten die zich altijd aangetrokken voelden tot Saab en hem ook daadwerkelijk kochten, werden steeds meer gemodelleerd door bestuurders van GM.
Het summum vond ik wel het chromen randje rond de kofferbak, alsof we dat nodig hadden!
Nee, daar is het wat mij betreft mis gegaan. Het is geen kwestie van “silver lining”. Ja ik weet het wel, gut we hebben het maar over een auto. Maar, daar wil ik het dan nu heel even over hebben, als je de keuze op dit moment hebt wil je toch niet verrast worden door een geluidloze groene sluipmoordenaar maar liever een stoere meedogenloze sneeuwtank die ook nog goed gedijd aan de CÔte?
Kortom je hebt maar een kans om het goed te doen waarom dan niet de directieve weg? De Baas weg,de Saab weg? Ach alles gaat voorbij maar wat ik jammer vind is waarom het goede niet behouden kan worden en het nieuwe omarmd kan worden?
Maar goed, dat was gedacht vanuit de klant. En daar had GM het niet over. Saab, palingdroom van Baas, heeft mij sinds 1982 overal gebracht en vooral als het er toe deed. Als de rayonhoofden onrustig werden, krabde ik de ramen van Saab af, nam plaats achter het stuur en joeg de kachel aan. Waar collega autorijders nog wel eens in een slip geraakte stuurde ik mijn stabiele Saab gewoon rechtdoor.
Ik sloeg mijn knuisten om het stuur en gaf beheerst gas en walste met het grootste gemak over ’s Heeren wegen met een doelbewustheid die Saab (dus Baas) eigen was. Ik had bij Saab ook altijd associaties met Rally’s, met gele extra koplampen, met zwart wit geblokte finish vlaggen, met Saab haal je altijd de Finish. Ja, nu zijn we echt bij de finish aanbeland. U gelooft het niet?
Laten we even kijken waar het bij Saab over gaat. Design. Originaliteit. Iets met een ziel. Iets met een breed gebektheid, waar je blij van wordt. Dus ook de veiligheid en betrouwbaarheid. Waar doet dat aan denken? Aan een regering van een land. Iets om op te vertrouwen. Iets wat je nooit in de steek laat. Waarden, normen,. Ja dat komt ons wel bekend voor. Wanhopig vasthouden aan wat stabiliteit lijkt.
Maar Saab besturen is nog niet een echte Saab besturen! En daar, lieve mensen komen we tot de kern. Toen GM besloot dat de Saab een prachtige Leasebak zou kunnen zijn ging het fout. Het besturen van een onderneming, die toevallig Saab heet, is nog heel iets anders dan weten wie de bestuurders zijn van Saab.
Onafhankelijke geesten die zich altijd aangetrokken voelden tot Saab en hem ook daadwerkelijk kochten, werden steeds meer gemodelleerd door bestuurders van GM.
Het summum vond ik wel het chromen randje rond de kofferbak, alsof we dat nodig hadden!
Nee, daar is het wat mij betreft mis gegaan. Het is geen kwestie van “silver lining”. Ja ik weet het wel, gut we hebben het maar over een auto. Maar, daar wil ik het dan nu heel even over hebben, als je de keuze op dit moment hebt wil je toch niet verrast worden door een geluidloze groene sluipmoordenaar maar liever een stoere meedogenloze sneeuwtank die ook nog goed gedijd aan de CÔte?
Kortom je hebt maar een kans om het goed te doen waarom dan niet de directieve weg? De Baas weg,de Saab weg? Ach alles gaat voorbij maar wat ik jammer vind is waarom het goede niet behouden kan worden en het nieuwe omarmd kan worden?
Reacties