Iedereen kent ze nu wel, de Websites van organisaties die zichzelf trots presenteren. Als het product dienstverlening is, dan zit de “verleiding” in een diaree van artikelen die je gratis kan downloaden. Of als het product leasing is dan zie je, sector gestuurd waar de organisatie zijn sporen verdiend heeft. En zo kan ik nog even doorgaan. U ongetwijfeld ook. Maar... op wie is dit allemaal gericht?
Dankzij Google typen we een begrip in en voìla 101.000 “hits”. Zoveel hadden wij in de jaren 70 niet hoor. 40 hits in de Top 40 van Ferry Maat allemaal gekozen door de luisteraar want die hadden hun stem uitgebracht door het kopen van die plaat.
Hiermee gaven ze aan waarin ze geïnteresseerd zijn.
Dus wat is hier aan de hand? Aan de oppervlakte zie je dat Google (of een andere zoekmachine) zendergericht selecteert. Dus op aanbod en helemaal niet op de vraag die jij als ontvanger hebt. Als je dan een van die hits selecteert (meestal de bovenste) en je “komt” op de Website van de organisatie die dat woord, dat begrip wat je zocht ergens op de website heeft staan, ben je het spoor natuurlijk al bijster.
Je scrollt wat door de Home pagina, klikt wat buttons, indien aanwezig, type je nogmaals je begrip in op de zoekfunctie van de desbetreffende website.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik krijg nooit antwoord. Echt niet.
“Cannot be found”. En daar zit de crux. Natuurlijk kan jou vraag niet gevonden worden. Immers de website is gemaakt vanuit het denkkader van de organisatie!
Dus wat ik nu wil is dat de website ingericht is vanuit mijn vraag (los van de zoekmachine want dat volgt daarna vanzelf denk ik zo).
Dus ik kom op de Website, neem het heft in handen (ik noem het zelfsturing van de ontvanger, vrij naar prof. Arnold Cornelis) en onttrek datgene wat ik zoek, waar ik behoefte aan heb. Zo moeilijk kan het allemaal toch niet zijn?
Het resultaat is, dat ik dankbaar ben voor wat ik zelf heb gevonden, en de kans is groot dat ik verdere actie onderneem richting de organisatie die deze cockpit voor mij heeft gemaakt.
Sterker nog ik ben best bereid daar voor te betalen. Want ik ben namelijk die vrijblijvendheid op Internet echt beu.
Een zendergerichte website is een poging van een organisatie vat te hebben, en te houden, op de reputatie. Maar denk eens na, het tegendeel is waar.
Elke keer als iemand niets heeft gevonden op de website kalft het respect weer een beetje af. Op deze manier is er geen sprake van communicatie zelfs.
Want de boodschap van de zender is: kijk eens even in mijn mandjes, mooie appels hè?” En de ontvanger denkt; “Appels? Appels? Ik had toch om peren gevraagd?” en haakt af.
Dankzij Google typen we een begrip in en voìla 101.000 “hits”. Zoveel hadden wij in de jaren 70 niet hoor. 40 hits in de Top 40 van Ferry Maat allemaal gekozen door de luisteraar want die hadden hun stem uitgebracht door het kopen van die plaat.
Hiermee gaven ze aan waarin ze geïnteresseerd zijn.
Dus wat is hier aan de hand? Aan de oppervlakte zie je dat Google (of een andere zoekmachine) zendergericht selecteert. Dus op aanbod en helemaal niet op de vraag die jij als ontvanger hebt. Als je dan een van die hits selecteert (meestal de bovenste) en je “komt” op de Website van de organisatie die dat woord, dat begrip wat je zocht ergens op de website heeft staan, ben je het spoor natuurlijk al bijster.
Je scrollt wat door de Home pagina, klikt wat buttons, indien aanwezig, type je nogmaals je begrip in op de zoekfunctie van de desbetreffende website.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik krijg nooit antwoord. Echt niet.
“Cannot be found”. En daar zit de crux. Natuurlijk kan jou vraag niet gevonden worden. Immers de website is gemaakt vanuit het denkkader van de organisatie!
Dus wat ik nu wil is dat de website ingericht is vanuit mijn vraag (los van de zoekmachine want dat volgt daarna vanzelf denk ik zo).
Dus ik kom op de Website, neem het heft in handen (ik noem het zelfsturing van de ontvanger, vrij naar prof. Arnold Cornelis) en onttrek datgene wat ik zoek, waar ik behoefte aan heb. Zo moeilijk kan het allemaal toch niet zijn?
Het resultaat is, dat ik dankbaar ben voor wat ik zelf heb gevonden, en de kans is groot dat ik verdere actie onderneem richting de organisatie die deze cockpit voor mij heeft gemaakt.
Sterker nog ik ben best bereid daar voor te betalen. Want ik ben namelijk die vrijblijvendheid op Internet echt beu.
Een zendergerichte website is een poging van een organisatie vat te hebben, en te houden, op de reputatie. Maar denk eens na, het tegendeel is waar.
Elke keer als iemand niets heeft gevonden op de website kalft het respect weer een beetje af. Op deze manier is er geen sprake van communicatie zelfs.
Want de boodschap van de zender is: kijk eens even in mijn mandjes, mooie appels hè?” En de ontvanger denkt; “Appels? Appels? Ik had toch om peren gevraagd?” en haakt af.
Reacties