Doorgaan naar hoofdcontent

Headturning

De Engelsen zeggen het in een woord:  Headturning. Ja, laat uw film maar even afdraaien, we kennen het allemaal. “he?was ze het nou of niet”, met de snelheid van een uil controleren we even of het nou Els was of niet.

Of je bent zelf niet de headturner, maar het onderwerp van iemand anders. Vanochtend nog, in mijn Prima Peugeot Pinninfarina Ballerina, die inmiddels is getuned door de firma met de toepasselijke naam “De Snelle Leeuw”. Een echte headturner is-ie geworden. Grommend rijd ie nu over keien en asfalt. En er wordt wat afgedraaid zeg. Het diepe donkere geluid spreekt tot de verbeelding, van mij als berijder, maar ook van een willekeurige berijder van een fiets. Leuk! In een flits, draait de fietser zich om, je ziet de oren gespitst en dan, ja dan ontwaart hij mijn stoere bak. En dan vol ongeloof dat het niet de Ferrari is die hij verwachtte, het hoofd weer in fietsrichting. Deze taferelen maak ik toch wel elke dag mee. Ik hoop maar dat ik niet hele volksstammen fietsers in desolate staat breng, dat ze denken”enig!” en niet:”puh wat een teleurstelling”.

Een andere headturning Experience had ik in de Albert Heijn. Een zeer serieuze zaak. Stel je voor: de groenteafdeling, bbr, fris hier. Nazomerend kopen mensen hier nog wat vakantieherinneringen in de vorm van veel Mediterrane attributen. En dan: wauw, kijk ze bukt. Twee bolle kadetten gestoken in een afgeknipte (!) joggingbroek. Ze vallen er zowat uit, wat is hier gebeurd? Dus ik ben de headturner en kijk nog eens goed.

Een op zich aantrekkelijke jonge dame, nog lekker bruin getint van haar zomervakantie, strekt haar armen uit naar de Aubergines en voila, ja hoor! mijn headturning werd beloond met haar bips.

Op dat moment heb je natuurlijke enorme spijt van je reflex! Plaatsvervangende schaamte maakt zich dan meester van mij. Nog een headturning moment van geheel ander allooi.
Even de Peugeot voltanken, afrekenen, en voordat ik weer in de auto kan stappen, stapt iemand naast mij ook in de auto, althans, een been al in de auto, hij draait zich plots om naar mij, en zegt : “mevrouw wat ziet u er blij uit! U straalt helemaal!”
“Ik ben ook blij!” riep ik hem toe en dacht tegelijkertijd, “ja vooral na een headturning moment als deze”.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als mensen er niet meer zijn

  Vandaag besloot ik na lange afwezigheid, eens in Linkedin te duiken. De aanleiding was dat ik contact wilde houden met ex-studenten en afstudeerders. Natuurlijk wilde ik eerst kijken wie er al met mij verbonden was via dit platform. Een dubbele uitnodiging lijkt wel erg wanhopig. De lijst van contacten verscheen en op de derde plaats stond de naam van een kennis die ruim een maand geleden overleden was. Haar, voor mij, plotselinge overlijden had mij behoorlijk geraakt en toen ik opeens haar naam zag, sloeg ook nog het bewustzijn van de eindigheid toe. Zij staat gewoon nog op Linkedin, en het leek mij verstandig om dan haar als contact maar te ‘verwijderen’. Toen ik dat probeerde te doen, werd mij eerst medegedeeld dat ik het contact ging verwijderen, maar dat de persoon zelf daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Daarmee sloeg al helemaal het mysterie van het leven toe. Een dode verwittigen dat zij uit een contactenlijst wordt verwijderd zal in de ogen van het heelal een futilit...

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!!   Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als   ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest.  https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8   Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie,  waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder ...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...