Doorgaan naar hoofdcontent

Kijken jullie even mee?

In een rondje zaten ze gefascineerd te kijken naar een TV scherm. Kopje koffie onder handbereik. De President van Amerika, de Minister van Defensie en het Hoofd CIA. De commentator voorzag ons van een beschrijving van wat deze mensen, op dit moment moeten voelen. De Minister van Defensie sloeg haar hand voor haar mond, volgens de commentator was ze ontzet. Het hoofd van de CIA had de uitdrukking van een kat die naar een vogel keek. Volgens de commentator had hij alles onder controle. De President leek onbewogen. Tot er op zijn gezicht werd ingezoomd. Kijkt u even met ons mee? Diepe groeven in een nog jong gezicht. Het zweet stond op zijn voorhoofd. En volgens de commentator had de President last van wat spanningen, dat zag je, volgens hem aan de non verbale signalen; benen over elkaar gekruist, armen idem dito, en een frons tussen de wenkbrauwen. Wij als kijkers, kijken naar kijkers. Wat was er te zien? Hoe een elite eenheid van de Amerikaanse Intelligence een smerig uitziende kamer binnenviel. Een bed zonder lakens, ranzige vloer.
De commentator vertelde ons dat deze speciale eenheid helmen droegen die voorzien waren van camera’s. En wat gingen ze doen? Iemand vermoorden. Live! Kijkt u even mee?

Stap, stap, stap, zware laarzen op beton. We komen steeds dichter bij. We horen het hijgen van de man onder de helm. Het beeld beweegt van links naar rechts. Lange gewaden doen veel stof opwaaien.
De spanning in het gezelschap stijgt. Als bookies die naar de hazewindhonden race kijken schatten ze de kansen in. Boem! Knal! Een man in een lang gewaad met baard verliest zijn gezicht en zakt ter aarde.
Het gezelschap verlaat de ruimte en buiten, in de zon, schudden ze elkaar de hand. Was dat een High Five tussen de President en het Hoofd van de CIA?
De commentator zwijgt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het hemelsche gerecht...wanbetaler ontsnapt, eiser verlicht.

‘Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange leste   Ontferremt over my, en mijn benaeude veste ’                       Uit het Toneelstuk ‘Gijsbrecht van Aemstel’  van Joost van den Vondel (1659)  De Rechter.  Acryl op katoen  80x60 cm AM 2024. Met dit citaat uit het Toneelstuk van Vondel dat ieder Nieuwjaar her en der in Nederland wordt opgevoerd,   open ik deze blog en wil met jullie delen dat soms, ja misschien vaker dan ik dacht het aards gericht niet helemaal uitgebalanceerd is. Derde kerstdag 2023 gaf ik, werkend als zelfstandig scriptiecoach, een vordering op een van mijn afstudeerders uit handen. Want ondanks mijn pogingen om, gesterkt door leveringsvoorwaarden hem tot rede te brengen weigerde hij mijn rekening voor verrichte werkzaamheden te betalen. Wie schetst mijn verbazing dat zelfs toen het incassobureau, dat ik in de arm had genomen, een volledige incassopr...

Alles wat God verboden heeft redt onze Economie!

  Alles wat God verboden heeft redt onze Economie! De vlucht in de duurzaamheid heeft nu een zodanige vormen aangenomen dat het leven in Nederland duur is geworden voor de burgers, buitenlui en bedrijven! Willen we het BNP op peil houden zullen we een tegenovergestelde beweging moeten maken. Diensten, c.q. de diensteneconomie waar Nederland recht op af holt, levert weliswaar nog wel werkgelegenheid op maar geen productie. Het BNP zal gaan dalen evenals onze joie de vivre. Wat te doen op korte termijn? Het is eigenlijk zo eenvoudig dat ik mij verbaas over de genialiteit, de uitvoerbaarheid en vooral: het verhogende effect op de Nederlandse joie de vivre, toch al niet zo hoog in ons vingerwijzende landje. Wat is dan die eenvoudige oplossing? Dat is de tegenbeweging. Dus als iedereen en alles de ene kant op holt, ren je de andere kant op. Dat betekent dat je opeens alles mag! En daarbij is het effect dat de belastingen die je betaalt weliswaar torenhoog is, maar dat je enorm bij...
  Als de schuurdeuren op zondag open gaan…   Op het platteland wonen betekent ruimte, rust en regelmaat. Alles gaat zijn gang, de boer ploegt, de dominee dartelt rond op huisbezoek en de notaris noteert wat dagelijkse beslommeringen zodat de mensen zich geen zorgen hoeven te maken. Maar als de zes dagen van werken, eten en slapen gedaan zijn dan gebeurt er iets van andere orde. Op de zevende dag vindt er een gedaanteverwisseling plaats. De mensen trekken een ander kostuum aan, lopen naar hun schuren, garages en andere bouwsels en gooien de boel open. Achter die deuren staan paarden of paardenkrachten te wachten op hun bevrijding om zo de eigenaren te bevrijden. In het openzwaaien van die deuren voltrekt zich een grote opluchting, een zucht naar vrijheid een verlangen naar snelheid, herrie en onvoorspelbaarheid.   Een verborgen rijkdom brult en hinnikt en de eigenaren vertonen een brede lach,   zij kiezen een pad waar ze de rest van de week voor werken en ...