Hij kijkt schuin omhoog en plant zijn voeten stevig op de
grond. Een gitaar in de aanslag. De artiest staat op het punt te scheppen. Ik
kijk met hem mee naar de leegte waarin hij enkele seconden tuurt. Daar
verschijnt even Johnny Cash, ruige stoppelbaard, rijpe blik. De artiest neemt
een pose aan, wordt op positie gezet. Hij ademt in en ademt uit, de geboorte
van een kunstwerk begint.
In de klanken van zijn lied legt hij zijn eigen muzikale
vingerprint en ook een element van ons muzikale geheugen. Zo wordt Johnny Cash
opnieuw geboren en herkennen wij onze erfenis. Het publiek luistert ademloos
naar het lied dat de artiest zelf heeft geschreven. Ze beleven het verhaal dat
hij vertolkt, en zo maken ze samen muziek.
Ook het publiek tuurt flink in leegtes. Herinneringen komen
boven aan dat ene moment. Voor de een is het een afscheid van een geliefde,
voor de ander de geboorte van een kind. Hier is iedereen verbonden door de
kracht van verbeelding. Het unieke van scheppen en vooral, het unieke van de
schepping.
Reacties