Count your blessings

Count your blessings

De maand januari staat in het teken van de Spiritualiteit en de Natuur.

Twee grote niet te vatten begrippen, dus gaan we op zoek naar manieren om toch een beetje vat op de zaak te krijgen. Met de Spiritualiteit zit dat wel goed, tijdschriften, lezingen, workshops en zelfhulpboeken genoeg. En de Natuur? Ook daar begint Nederland vat op te krijgen.

Want, zoals u misschien al weet, staat ieder tweede weekend van januari in het teken van de huis-, tuin- en keuken vogel! In een oproep via de radio worden we allemaal verzocht het aantal vogels in onze tuin te tellen en dit te melden op een speciale website www.tuinvogeltelling.nl.

Daar heb ik even over na moeten denken.
Ja, ik snap dat we allemaal nog bewuster moeten zijn van de natuur. Dat we daar goed voor moeten zorgen. En waar begint dat? Juist gewoon dichtbij.

Maar hoe ziet dat er uit in onze straat?

‘Dat is 1 mees, 1 merel, ja en een Vlaamse Gaai, oh nee, toch niet. Die zit al bij de buren. Dus ik meld 2 vogels in mijn tuin, of toch 3, immers ik heb hem wel gezien hoor!’
En bij de buren, ja, daar waren ze ook al wild aan het tellen geslagen:
‘1 roodborstje, twee duiven en 1 Vlaamse Gaai, of, wacht nee, die is nu bij de buren, maar ja, ik heb hem wel gezien dus ik ga hem wel aangeven hoor!’

De buren daarnaast sloegen ook al aan het tellen: ‘2 koolmeesjes en 1 duif en een, mmm wat is dat voor een rare vogel, even vogelen op internet, oh, dat is een Vlaamse Gaai! Bijzonder, oh hij vliegt weg, oh maar ik heb hem wel gezien hoor dus ik meld hem wel aan ‘.

En zo telt onze straat de vogeltjes.

Meldt het op de website.

En dan? A) de gegevens zijn niet goed. B) ze zijn eigenlijk slecht. Een bonus zit er voor onze straat niet meer in.

Of wacht, wat doen ze bij de Familie Jansen?

Kijk eens, wat doen ze???

Ze geven de vogels voer van excellente kwaliteit, echt, dat begint al ’s ochtends als de vogels het hongerigst zijn. En ja. De hele familie Jansen is driftig aan het tellen:

‘7 koolmeesjes, 3 roodborstjes, 7 duiven. 3 Vlaamse Gaaien (?).

En ieder dag komen er meer bij, uit al die tuinen weggelokt met het voer, en de opwinding die er in de tuin bij de familie Jansen heerst. De laptop standaard bij de hand om deze fantastische resultaten meteen door te kunnen geven. Ja, bij de familie Jansen hebben ze het goed begrepen. Count your blessings!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Funky Nassau

Een Blog over een cadeautje aan jezelf. Dansen! Sinds 6 jaar dans ik twee keer per week bij Bruce Dance Factory in Eindhoven. En dat is goed voor de conditie, de ontspanning, de energie en levenslust. maar vooral: dat gevoel!! Het gevoel dat je krijgt als je regelmatig danst bij Bruce Dance Factory (BDF) laat zich misschien wel het beste beschrijven als ´ Funky Nassau ’. Open deze link terwijl je verder leest. https://www.youtube.com/watch?v=XOann4GOpm8 Vandaag had ik een gesprek met de oprichter en eigenaar van BDF, Bruce Yanez, na de maandagochtend dance work out. De aanleiding was een uitdagende choreografie, waar zowel Bruce als wij helemaal in op gingen, daar spraken we na de les verder over. ‘Welke inspiratie zagen wij vanochtend Bruce?’ ‘Voor de les dacht ik even heel sterk aan mijn moeder’ vertelde Bruce, ‘en als vanzelf had ik de choreografie voor de les gebaseerd op haar’. ’Hoe zit dat dan Bruce was je moeder danslerares?’ Ha, ha,

Meer lezen

Zelfredzaam

Opgroeiende in de jaren 70 ontwikkelde ik mijzelf in de richting van zelfredzaamheid. In de opbouwjaren na de 2 e wereldoorlog werden wij als jeugd in Nederland geconfronteerd met de harde werkers om ons heen en de familieleden met hun verhalen over de 2 e wereldoorlog en de wederopbouw. Voor zeuren, klagen of een vorm van contemplatie was geen plaats. Hard werken was geboden, immers de generatie die ons opvoedde had de oorlog meegemaakt, had geleden en kende een arbeidsethos vanuit het harde bestaan. Als jong meisje leerde ik dat meehelpen op alle fronten geboden was. Iedereen deed wat hij kon en dan nog iets meer. De school en de leerstof stonden hierin niet centraal, wel moest je natuurlijk een diploma halen maar welk diploma en of dit bij je persoonlijkheid hoorde, daar werd niet over gesproken. Het was een tijd van hard werken maar ook van elkaar opzoeken, verhalen uitwisselen om zo het bestaan vorm te geven. De oudere generatie bepaalde de mores voor de jongere generatie,

Meer lezen

Moederdag en nacht

's Avonds laat, net voor het slapen gaan wil ik nog even contact hebben met mijn moeder. Daarom loop ik dan even naar buiten. Dan kijk ik naar de sterrenhemel. Ik kijk omhoog en vraag: ’zie je me?’ en ik geloof dan dat ze daar aan de bar zit met mijn vader. In de sfeer van de vijftiger jaren, met een cocktail in de hand. Ze is gelukkig. Onbezorgd. Het is een andere dimensie die ik kan aanraken als ik naar de sterrenhemel kijk. Terwijl ik hier gewoon op aarde mijn leven leid, ben ik verbonden met iets daarbuiten. De tijdloze verbondenheid met mijn moeder vertaalt zich in de sterren aan de hemel. Dat zal misschien wel de bedoeling zijn van de sterren. Want immers als je ze ziet zijn ze al lang gestorven. Op dat moment, als ik naar buiten loop stel ik mij in contact met de oneindigheid en bestaat er geen tijd meer. Van moeder op dochter en daarna. Want een moeder geeft de tijd aan haar dochter, en de dochter geeft weer de tijd aan haar dochter. Het is een eindeloze verbintenis

Meer lezen

Anneke Beelaerts

Zoeken in deze blog